Serhij Dejneko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Serhij Dejneko
Сергій Дейнеко
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1975
Birobidżan

Przebieg służby
Lata służby

1996 – teraz

Formacja

Państwowa Służba Graniczna Ukrainy

Stanowiska

dowódca Państwowej Służby Granicznej Ukrainy

Główne wojny i bitwy

wojna w Donbasie,
inwazja Rosji na Ukrainę

Odznaczenia
Order Bohdana Chmielnickiego II klasy (Ukraina) Order Bohdana Chmielnickiego III klasy (Ukraina) Medal „Za wojskową służbę Ukrainie”

Serhij Wasylowycz Dejneko (ukr. Сергій Васильович Дейнеко; ur. 5 kwietnia 1975 w Birobidżanie[1]) – generał dywizji Państwowej Służby Granicznej Ukrainy i jej dowódca od 2019 roku, uczestnik wojny w Donbasie i obrony przed rosyjską inwazją na Ukrainę.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony 5 kwietnia 1975 w Birobidżanie[1]. W 1996 roku ukończył Narodową Akademię Państwowej Służby Granicznej Ukrainy im. Bohdana Chmielnickiego, w 2001 roku Narodowy Uniwersytet Obrony Ukrainy im. Iwana Czerniachowskiego, a w 2009 roku Użhorodzki Uniwersytet Narodowy[1]. W latach 1996–2011 służył w jednostkach operacyjno-śledczych Państwowej Straży Granicznej Ukrainy[1]. Od lipca 2011 do sierpnia 2014 był szefem Ługańskiego Zagonu Granicznego[1]. Od sierpnia do września 2014 roku był zastępcą szefa Wschodniego Oddziału Regionalnego Państwowej Służby Granicznej Ukrainy, od września do listopada tego samego roku był zastępcą szefa Południowego Oddziału Regionalnego[1]. Od 2014 roku pełnił funkcję zastępcy dyrektora Departamentu Działań Operacyjnych Państwowej Służby Granicznej Ukrainy[1].

Dekretem Prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego z dnia 13 czerwca 2019 został mianowany dowódcą Państwowej Służby Granicznej Ukrainy[2]. 30 kwietnia 2020 został awansowany do stopnia generała dywizji[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g ДЕЙНЕКО Сергій Васильович [online], dpsu.gov.ua [dostęp 2022-02-26] (ukr.).
  2. Державну прикордонну службу очолив Сергій Дейнеко [online], radiosvoboda.org, 14 czerwca 2019 [dostęp 2022-02-26] (ukr.).
  3. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №161/2020 [online], president.gov.ua, 30 kwietnia 2020 [dostęp 2022-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-17] (ukr.).