Sfinkterotomia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widoczne kamienie żółciowe barwnikowe wydostające się z przewodu żółciowego wspólnego po uprzednim wykonaniu sfinkterotomii.

Sfinkterotomia - (łac. - sphincterotomia) – zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu dowolnego zwieracza (łac. sphincter), czyli mięśnia o okrężnym przebiegu, przebiegającym dookoła danej części ciała.

W potocznym ujęciu, termin sfinkterotomia jest utożsamiany z zabiegiem przecięcia zwieracza Oddiego (papillotomia) znajdującego się w brodawce Vatera, celem leczenia kamicy dróg żółciowych. Z uwagi, że jest ona wykonywana najczęściej w trakcie endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej zabieg nosi wówczas nazwę endoskopowej sfinkterotomii, która skraca czas trwania objawów zapalenia dróg żółciowych ale nie zmniejsza częstości jej nawrotów[1].

Zabieg sfinkterotomii wykonuje się także w przypadku chorych z przeszkodą podpęcherzową w przebiegu dysfunkcji neurogennej pęcherza moczowego (przecina się wówczas zwieracz zewnętrzny i wewnętrzny cewki moczowej)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hui CK., Lai KC., Wong WM., Yuen MF., Lam SK., Lai CL. A randomised controlled trial of endoscopic sphincterotomy in acute cholangitis without common bile duct stones.. „Gut”. 2 (51), s. 245–7, sierpień 2002. PMID: 12117888. 
  2. Urologia Polska - kwartalnik Polskiego Towarzystwa Urologicznego [online], urologiapolska.pl [dostęp 2017-11-26].