Shannon-Erne Waterway

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shannon-Erne Waterway
Ilustracja
Kanał poniżej śluzy Castlefore
Państwo

 Wielka Brytania
 Irlandia

Lata budowy

1860

Lata eksploatacji

1860-1870, 1994-obecnie

Długość

63 km

Początek
Akwen

jezioro Upper Lough Erne

Miejsce

Irlandia Północna

współrzędne

54°08′55″N 7°27′00″W/54,148611 -7,450000

Koniec
Miejsce

miasto Leitrim, Irlandia

współrzędne

53°59′17″N 8°04′05″W/53,988056 -8,068056

Śluzy

16

Położenie na mapie Irlandii Północnej
Mapa konturowa Irlandii Północnej, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „początek”, natomiast w lewym dolnym rogu znajduje się punkt z opisem „koniec”
Położenie na mapie Irlandii
Mapa konturowa Irlandii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „początek”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „koniec”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, po lewej znajduje się punkt z opisem „początek”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „koniec”

Shannon-Erne Waterway (irl. Uiscebhealach na Sionainne is na hÉirne) – kanał łączący rzekę Erne w Irlandii Północnej z najdłuższą rzeką Irlandii, Shannon. Zarządzany jest przez spółkę Waterways Ireland[1]. Długość kanału wynosi 63 km, znajduje się na nim 16 śluz[2]. Został oddany do eksploatacji w 1860 roku. Zamknięty w 1870 roku z powodów ekonomicznych. Ponowne otwarcie kanału po renowacji odbyło się w Teemore 23 maja 1994 roku.

Śluzy

  • Corraquill
  • Ballyconnell
  • Skelan
  • Aghoo
  • Ardrum
  • nienazwana
  • Ballyduff
  • Castlefore
  • 3 śluzy Kilclare
  • Lisconor
  • Newbrook
  • Drumduff
  • Tirmactiernan
  • Killarcan

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Waterways Ireland - Erne. [dostęp 2013-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-10)]. (ang.).
  2. Waterways Ireland - Shannon-Erne Waterway Navigation Information. [dostęp 2013-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-20)]. (ang.).