Siarhiej Prachorczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siarhiej Prachorczyk
Сяргей Прахорчык
Pełne imię i nazwisko

Siarhiej Mikałajewicz Prachorczyk

Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1954
Zażewiczy

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji
Okres

od 27 listopada 1996
do 21 listopada 2000

Poprzednik

stanowisko utworzone

Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres

od 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2001
(od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)

Przynależność polityczna

bezpartyjny, frakcja „Zgoda”

Następca

wybory nie odbyły się

Przewodniczący Soligorskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego
Okres

od ?
do ?

Siarhiej Mikałajewicz Prachorczyk (biał. Сяргей Мікалаевіч Прахорчык, ros. Сергей Николаевич Прохорчик, Siergiej Nikołajewicz Prochorczik) – białoruski polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1995 roku mieszkał we wsi Jaśkowicze w rejonie soligorskim, był przewodniczącym Soligorskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego. W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Soligorskiego Wiejskiego Okręgu Wyborczego Nr 214. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[1], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[2]. Od 23 stycznia pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Ekologii i Eksploatacji Przyrody[3]. Był bezpartyjny[1], należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z Bundestagiem Republiki Federalnej Niemiec[4]. Poparł dokonaną przez prezydenta kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[5]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
  2. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
  3. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №30-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2020-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
  4. С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (ros.).
  5. А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
  6. М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).