Siekiera, motyka
Siekiera, motyka – piosenka popularna na ulicach Warszawy w czasie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej. W lekki sposób opowiada ona o życiu w stolicy.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Piosenka powstała w 1942 w mieszkaniu przy ulicy Francuskiej na Saskiej Kępie[1], śpiewana była w wielu wariantach z różnymi zwrotkami. W 1943 została opublikowana po raz pierwszy w wydawnictwie podziemnym (w zbiorku Posłuchajcie, ludzie..., wydanym w lutym 1943 r. przez KOPR). Autorką słów piosenki była Anna Jachnina. Utwór szybko zdobył uznanie ludności miasta i był wykonywany przez kapele uliczne, co było przez Niemców zabronione od 1942.
W pierwszej zwrotce „w nocy nalot, w dzień łapanka”, piosenka mówi o sowieckich nocnych nalotach bombowych na miasto oraz o niemieckich łapankach na ulicach. Wspomniana jest w niej również ulica Skaryszewska, przy której znajdował się obóz przejściowy dla osób zatrzymanych w łapankach[2].
Od pierwszych taktów melodii tej piosenki, granej na flecie, rozpoczynały się audycje Radia Solidarność w Regionie Mazowsze.
Piosenka Siekiera, motyka pojawia się w filmie Zakazane piosenki (1946). Ponadto jej melodię można było usłyszeć w serialu Dylematu 5 (2006), na płycie Czuwaj Wiaro! (2004) i w filmie Kamienie na szaniec (2014).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojciech Lada: Historia jednej piosenki. „Siekiera, motyka...” – tajna broń Armii Krajowej. gazetaprawna.pl, 2017-09-01. [dostęp 2017-09-07].
- ↑ Paweł Dunin-Wąsowicz: Praski przewodnik literacki. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2018, s. 68. ISBN 978-83-951050-2-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zabić wojnę śmiechem. Opowieść o Annie Jachninie – autorce słów piosenki „Siekiera, motyka...”
- Strona WSiP zawierająca tekst i melodię piosenki. wsipnet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-21)].