Sirotčí hrádek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sirotčí hrádek
Ilustracja
Fragment ruin
Państwo

 Czechy

Miejscowość

Klentnice

Typ budynku

zamek

Styl architektoniczny

gotyk

Rozpoczęcie budowy

XIII wiek

Zniszczono

XVI wiek

Pierwszy właściciel

Sirotci

Kolejni właściciele

Liechtensteinowie, Ditrichsteinowie

Położenie na mapie kraju południowomorawskiego
Mapa konturowa kraju południowomorawskiego, na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Sirotčí hrádek”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, na dole nieco na prawo znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Sirotčí hrádek”
Ziemia48°50′43,7212″N 16°38′26,0588″E/48,845478 16,640572

Sirotčí hrádek (także: Sirotčí hrady, Weisenstein, Rasenstein, Rosenburg[1]) – zamek w Czechach, w paśmie Pavlovskich vrchów, w miejscowości Klentnice (kraj południowomorawski), na wzgórzu w zachodniej części miejscowości[2].

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Zamek posadowiono na dwóch trudno dostępnych skałach w połowie XIII wieku, z fundacji rodu Wehingenów, który mianował się także nazwiskiem Sirotek, skąd nazwa obiektu. W 1310 objęli go Liechtensteinowie, którzy przyłączyli go do swojego państwa mikulowskiego. W XVI wieku zamek opustoszał i już poważnie zniszczony przeszedł w 1575 do majątku Ditrichsteinów. Jeszcze w XVIII wieku była zachowana kaplica. Obecnie, na południowej (dostępnej dla turystów) skale, istnieje część zabudowań z wieżą. Na skale północnej (niedostępnej) zachowały się niewielkie fragmenty innej wieży. W skałach wykuta jest cysterna, która służyła do zaopatrywania zamku w wodę[1].

Widok[edytuj | edytuj kod]

Na północy widoczne są ruiny zamku Děvičky. Oprócz tego widać stąd słowacki zamek Devín, zbiornik wodny Nové Mlýny, pasmo Chřibów, minaret w Lednicach, Białe Karpaty, Święty Pagórek w Mikulovie i część przygranicznych terenów w Austrii[1].

Legenda[edytuj | edytuj kod]

Według miejscowej legendy, nocami na zamku pojawia się zjawa ognistego psa, a także templariusza, który popełnił grzech porzucenia celibatu[1].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Do rozdroża pod zamkiem i na same ruiny prowadzą:

Na rozdroże prowadzi ze wsi droga oficjalnie dostępna dla rowerów (w praktyce, z uwagi na nawierzchnię, tylko MTB). Na rozdrożu znajduje się parking rowerowy oraz bar[3][2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Vladimír Pohorecký, Tipy na výlet po rozhlednách a starých hradech, wyd. 1. vyd, Praha: Radioservis ve spolupráci s Českým rozhlasem, 2000, s. 108-110, ISBN 80-86212-10-6, OCLC 46964397 [dostęp 2021-11-21].
  2. a b c Mapy.cz [online], Mapy.cz [dostęp 2021-11-21].
  3. Tomasz Larczyński, Ze słońcem w przyczepce, Izabela Dachtera-Walędziak (red.), „Rowertour” (4), 2018, s. 30.