Pierszamajsk (obwód grodzieński)
Na mapach: 
53°54′N 24°38′E/53,900000 24,633333
53°54′N 24°38′E/53,900000 24,633333(Redirected from Sobakińce)
.jpg) Cerkiew Opieki Matki Bożej w 1900 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Prawa miejskie | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
231544 |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
| 53°54′N 24°38′E/53,900000 24,633333
| |
Pierszamajsk, Sobakińce (biał. Першамайск, Pierszamajsk; ros. Першемайск, Pierszemajsk) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie szczuczyńskim, blisko granicy z Litwą.
Siedziba parafii prawosławnej (pw. Opieki Matki Bożej)[2] i rzymskokatolickiej (pw. Podwyższenia Krzyża Świętego).
Historia
[edit | edit source]Prawo magdeburskie nadał król Jan III Sobieski w 1676 roku[3].
W latach 1867–1869 zbudowano tu cerkiew prawosławną pw. Opieki Matki Bożej[2].
W II Rzeczypospolitej wieś była położona w woj. nowogródzkim, w powiecie lidzkim, a od 1929 w powiecie szczuczyńsim. Siedziba gminy Sobakińce[4]. W 1921 roku miejscowość liczyła 276 mieszkańców[5]. Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
Przypisy
[edit | edit source]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ a b Храм в честь Покрова Пресвятой Богородицы д.Первомайская. orthos.org. [dostęp 2021-02-16]. (ros.).
- ↑ Wanda Rewieńska, Miasta i miasteczka magdeburskie w woj. wileńskim i nowogródzkim, Lida 1938, s. 14.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
Linki zewnętrzne
[edit | edit source]- Sobakińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 939.