Sobór św. Mikołaja w Oczakowie

Sobór św. Mikołaja

Миколаївська церква

48-103-0042
sobór parafialny
Widok ogólny
Państwo	Ukraina
Obwód	mikołajowski
Miejscowość	Oczaków
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Eparchia	mikołajowska
Sobór	od 1842
Wezwanie	św. Mikołaja
Wspomnienie liturgiczne	6/19 grudnia; 9/22 maja
Historia Data rozpoczęcia budowy do 1788, Data zakończenia budowy XIX w. (jako cerkiew) Data zamknięcia 1930 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 2000 Poprzednie wyznanie muzułmańskie
Dane świątyni Styl bizantyjsko-rosyjski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie obwodu mikołajowskiego Sobór św. Mikołaja
Położenie na mapie Ukrainy Sobór św. Mikołaja
46°36′29,0″N 31°32′52,0″E

Sobór św. Mikołaja – prawosławna cerkiew parafialna w Oczakowie, w dekanacie oczakowskim eparchii mikołajowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Historia

Świątynia została wzniesiona jako meczet przy tureckiej twierdzy w Oczakowie. Budowla została wstępnie przebudowana na prawosławną cerkiew po zdobyciu Oczakowa przez wojsko rosyjskie w grudniu 1788 r., dobudowano wtedy nad nią drewnianą kopułę. W XIX w. przebudowano minaret na dzwonnicę, do budynku dostawiono pomieszczenie ołtarzowe i przedsionek. W 1807 r. miała miejsce konsekracja budynku. W 1839 r. obiekt przeszedł kapitalny remont i otrzymał nowy dzwon, zaś w 1854 r. zbudowano przy nim nową dzwonnicę. Wcześniej, w 1842 r. świątyni, cały czas pozostającej cerkwią wojskową, nadano status soboru.

Od 1842 r. do śmierci na początku XX wieku proboszczem soboru był Gawriił Sudkowski, odznaczony złotym krzyżem na wstążce św. Jerzego za służbę kapelańską podczas wojny krymskiej i bombardowania Oczakowa. Z jego inicjatywy przed świątynią ustawiono dwie armaty, w 1890 r. otwarto przy niej szkołę gramoty dla dzieci z ubogich rodzin, a w 1901 r. – szkołę cerkiewno-parafialną. Proboszcz Sudkowski starał się również o budowę pomnika Suworowa, który ostatecznie stanął przed cerkwią dopiero w 1907 r., już po śmierci duchownego.

Cerkiew pozostawała czynna podczas rewolucji październikowej i wojny domowej, jednak w 1922 r. w czasie kampanii konfiskaty kosztowności cerkiewnych wyniesiono z niej wszystkie złote i srebrne przedmioty. W 1930 r. decyzją lokalnych władz świątynię zamknięto, a następnie zaadaptowano na Dom Pionierów, zaś w 1960 r. – na Muzeum Wojenno-Historyczne im. Suworowa.

Obiekt zwrócono Cerkwi prawosławnej w 2000 r.

W sąsiedztwie soboru znajduje się nagrobek Rufina Sudkowskiego, syna Gawriiła Sudkowskiego, artysty malarza.