Przejdź do zawartości

Soczewka elektronowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schemat transmisyjnego mikroskopu elektronowego. 6, 8 i 9 - soczewki magnetyczne.

Soczewka elektronowa – układ wytwarzający pole elektryczne lub magnetyczne tak, by wiązka elektronów bądź innych naładowanych cząstek, przechodząca przez te pola, była modyfikowana podobnie jak wiązka światła w soczewce. Układy soczewek elektronowych stosuje się w celu skupienia wiązki w odpowiednim miejscu, rozproszenia wiązki bądź usunięcia z wiązki cząstek o nieodpowiednich parametrach[1].

Ze względu na sposób działania soczewki elektronowe dzieli się na elektrostatyczne, magnetyczne i złożone[1].

Soczewki elektronowe elektrostatyczne dzieli się na imersyjne, pojedyncze i katodowe, składają się zwykle z układu elektrod w postaci metalowych rurek lub pierścieni (niekiedy z odpowiednimi przesłonami do ustalenia średnicy promienia), znajdujących się na różnych potencjałach, między którymi wytwarza się pole elektryczne skupiające wiązkę elektronów[1].

Soczewki magnetyczne ze względu na sposób wytwarzania pola magnetycznego dzieli się na elektromagnetyczne i magnetostatyczne. Soczewka magnetostatyczna to zwojnica z magnetowodem kształtującym pole magnetyczne[1].

Soczewki elektronowe stosowane są w lampach elektronopromieniowych, mikroskopach elektronowych i akceleratorach cząstek.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d „Encyklopedia fizyki” praca zbiorowa PWN 1973 t. 2 s. 842.