Sopotnianka
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | 10,0 km |
| Źródło | |
| Miejsce | zbocza masywu Romanki |
| Wysokość |
1200 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Sopotnia |
| Miejsce | |
| Wysokość |
470 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Jeleśnia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
Sopotnianka – potok, dopływ potoku Sopotnia[1]. Na niektórych mapach ma nazwę Sopotni Małej. Jego zlewnia znajduje się w Beskidzie Żywieckim (w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki)[2].
Najwyżej położone źródła znajdują się na wysokości około 1200 m na północnych zboczach Romanki, zasilana jest także przez kilka potoków spływających z grzbietu łączącego Romankę ze Skałą. Spływa w północno-wschodnim kierunku głęboką doliną, której prawe zbocza tworzy masyw Romanki i Kotarnicy, lewe grzbiet odchodzący od Skały poprzez Lachowe Młaki do Juszczynki i północno-wschodni grzbiet Juszczynki. Z obydwu tych zalesionych grzbietów górskich spływają do niej liczne potoki. Po opuszczeniu tych masywów górskich wypływa na płaskie tereny centrum miejscowości Sopotnia Mała i tutaj uchodzi do Sopotni jako jej lewy i największy dopływ. Następuje to na wysokości około 470 m, w miejscu o współrzędnych 49°38′08″N 19°18′04″E/49,635556 19,301111[3].
Długość całkowita Sopotnianki to około 10 km. Największym dopływem jest potok Juszczyna (lewobrzeżny). Inne dopływy to potoki: Raztoka, Pietruszówka, Potok Rakowy (wszystkie uchodzą do Sopotnianki z prawej strony)[3].
Zlewnia Sopotnianki (z wyłączeniem potoku Juszczyna) w większości znajduje się na zalesionych terenach górskich wchodzących w skład Żywieckiego Parku Krajobrazowego. Zabudowany i zajęty przez pola miejscowości Sopotnia Mała jest tylko wąski pas doliny potoku w jej środkowej części i cała dolna część w pobliżu ujścia do Sopotni [2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 261, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-09-10].