Spadkodawca

Spadkodawca (łac. testator, de cuius) jest osobą fizyczną, której prawa i obowiązki majątkowe o charakterze cywilnoprawnym stają się z chwilą śmierci tej osoby spadkiem, a więc wyodrębnioną masą majątkową, poddaną przepisom prawa spadkowego, która przechodzi z tą chwilą na jedną lub kilka osób, zwanych spadkobiercami^[1]. Ustanie osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych określają właściwe przepisy^[2].

Spadkodawca może wyrazić swoją wolę przez testament. Jeśli nie pozostawi testamentu, krąg spadkobierców zostanie ustalony na podstawie ustawy (dziedziczenie ustawowe).

Spadkodawca może zawrzeć z przyszłym spadkobiercą ustawowym umowę w formie aktu notarialnego, w której tenże spadkobierca zrzeknie się dziedziczenia po nim.

Przypisy

↑ E. Skowrońska-Bocian, Komentarz do art. 924, w: E. Skowrońska-Bocian, Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga czwarta. Spadki, Warszawa 2011.
↑ Art. 35 i art. 33(1) § 1 Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360).

Zobacz też

Prawo spadkowe

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

[1] E. Skowrońska-Bocian, Komentarz do art. 924, w: E. Skowrońska-Bocian, Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga czwarta. Spadki, Warszawa 2011.

[2] Art. 35 i art. 33(1) § 1 Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360).

[1]

[2]