Bernardinus de Gianottis: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:19, 25 sty 2012

Bernardino Zanobi de Giannotis zwany Romanus (ur. przed 1500 - zm. 1541) – włoski architekt i rzeźbiarz działający w Polsce. Był synem Zanobiego Giannottiego, florentczyka, jednak związawszy się z pracowniami innych toskańczyków działających w Rzymie: Giacomo di Pietrasanta i Sebastiano Fiorentino oraz rzeźbiarza Andrea Bregno, w Polsce przedstawiał się jako Romanus. Do Polski przybył w 1520 na dwór Zygmunta I Starego. Współpracował z Bartolommeo Berreccim przy budowie Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu. Jako architekt zaprojektował i zrealizował przebudowę w stylu renesansowym w latach 1531-1535 bazylikę katedralnej w Płocku, następne rozpoczął przebudowę katedry w Wilnie. W 1531 założył spółkę z dwoma innymi działającymi w Polsce artystami włoskimi - Giovannim Cinim ze Sieny i Filipem z Fiesole, z którymi wspólnie stworzył wiele wartościowych dzieł architektonicznych i rzeźbiarskich. Dzieła Bernardino Zanobi de Giannotisa przeszczepiły na polski grunt tradycję monumentalnej rzeźby nagrobkowej włoskiego renesansu i przyczyniły się do powstania miejscowej szkoły rzeźbiarskiej, opartej na stylu włoskim.

Ważniejsze dzieła rzeźbiarskie

Płyta nagrobna książąt mazowieckich w kolegiacie warszawskiej (1528-1530)
Nagrobek Krzysztofa Szydłowieckiego w kolegiacie w Opatowie (1533-1541, wspólnie z Giovannim Cinim)
Nagrobek Wojciecha Gasztołda w Wilnie (ok. 1539)
Nagrobek Stanisława Lasockiego w Brzezinach (ok. 1536)
Nagrobek Zofii Lasockiej w Brzezinach (ok. 1536)

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[File:1642011 DSC0011 - Kopie.JPG|thumb|Płyta nagrobna Piastów mazowieckich w kolegiacie w Warszawie]]
-'''Bernardino Zanobi de Giannotis''' zwany '''Romanus''' (ur. przed [[1500]] - zm. [[1541]]) – włoski architekt i rzeźbiarz działający w [[Polska|Polsce]]. Był synem Zanobiego Giannottiego, florentczyka, jednak związawszy się z pracowniami innych toskańczyków działających w [[Rzym|Rzymie]]: Giacomo di Pietrasanta i Sebastiano Fiorentino oraz rzeźbiarza [[Andrea di Cristoforo Bregno|Andrea Bregno]], w Polsce przedstawiał się jako Romanus. Do Polski przybył w [[1520]] na dwór [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]]. Współpracował z [[Bartolommeo Berrecci]]m przy budowie [[Kaplica Zygmuntowska na Wawelu|Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu]]. Jako architekt zaprojektował i zrealizował przebudowę w stylu renesansowym w latach 1531-1535  bazylikę katedralnej w [[Płock]]u, następne rozpoczął przebudowę katedry w [[Wilno|Wilnie]]. W [[1531]] założył spółkę z dwoma innymi działającymi w Polsce artystami włoskimi - [[Giovanni Cini|Giovannim Cinim ze Sieny]] i [[Filipem z Fiesole]], z którymi wspólnie stworzył wiele wartościowych dzieł architektonicznych i rzeźbiarskich.
+'''Bernardino Zanobi de Giannotis''' zwany '''Romanus''' (ur. przed [[1500]] - zm. [[1541]]) – włoski architekt i rzeźbiarz działający w [[Polska|Polsce]]. Był synem Zanobiego Giannottiego, florentczyka, jednak związawszy się z pracowniami innych toskańczyków działających w [[Rzym|Rzymie]]: Giacomo di Pietrasanta i Sebastiano Fiorentino oraz rzeźbiarza [[Andrea di Cristoforo Bregno|Andrea Bregno]], w Polsce przedstawiał się jako Romanus. Do Polski przybył w [[1520]] na dwór [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]]. Współpracował z [[Bartolommeo Berrecci]]m przy budowie [[Kaplica Zygmuntowska na Wawelu|Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu]]. Jako architekt zaprojektował i zrealizował przebudowę w stylu renesansowym w latach 1531-1535  bazylikę katedralnej w [[Płock]]u, następne rozpoczął przebudowę katedry w [[Wilno|Wilnie]]. W [[1531]] założył spółkę z dwoma innymi działającymi w Polsce artystami włoskimi - [[Giovanni Cini|Giovannim Cinim ze Sieny]] i [[Filip z Fiesole|Filipem z Fiesole]], z którymi wspólnie stworzył wiele wartościowych dzieł architektonicznych i rzeźbiarskich.
 Dzieła Bernardino Zanobi de Giannotisa przeszczepiły na polski grunt tradycję monumentalnej rzeźby nagrobkowej włoskiego renesansu i przyczyniły się do powstania miejscowej szkoły rzeźbiarskiej, opartej na stylu włoskim.