Oblężenie Lachowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:55, 5 lut 2012

Szablon:Wojna polsko-rosyjska 1654-1667 Oblężenie Lachowicz miało miejsce 23 marca-28 czerwca 1660 podczas wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.

Dnia 23 marca 1660 armia rosyjska (ok. 11 tys. żołnierzy^[1]) pod wodzą Iwana Andrzejewicza Chowańskiego obległa Lachowicze, jedną z największych twierdz Rzeczypospolitej na Białorusi. Garnizonem twierdzy dowodził wojski rzeczycki Stanisław Michał Judycki mający do dyspozycji 29 dział, 59 hakownic, dwie śmigownice, 141 zbroi pikinierskich i 257 obojczyków do tych zbroi oraz 551 hełmów.

Opis twierdzy:

Twierdza miała cztery bastiony i trzy nadszańce. Bastion sadowy od strony sadu z nadszańcem; bastion położony niedaleko "kawalera rynkowego"; bastion wodny z nadszańcem i bastion pusty, ponieważ nie miał nadszańca (zwanego też kawalerem). Na bastionie sadowym rozmieszczono ciężkie działa ("Cantor" i "Bazyliszek"), na nadszańcu miało stanowisko strzeleckie działo zwane "Wieloryb". Jedna strona bastionu miała kazamatę z działem szrotowym "Jgnis". Naprzeciw bramy znajdował się szaniec lub kawaler z 18-funtowym działkiem "Samson".

Oblężenie:

Podczas trzech miesięcy oblężenia twierdza wytrzymała cztery rosyjskie szturmy. Dwa pierwsze w kwietniu po zbudowaniu baterii oblężniczych i aproszy. Wojska moskiewskie podczas ataku krzyczały wg relacji "carów, carów gorod!". W wyniku dwóch szturmów Chowański wg relacji na wałach stracił około 1000 ludzi, a drugie tyle zostało zabitych od ognia dział. 17 wziętych do niewoli Moskwian powieszono na wałach. Wojska moskiewskie nękały także nieustannie oddziały Samuela Oskierki i Muraszka, na co Chowański odpowiadał paląc i mordując okoliczną ludność (spalił m.in. Zelwę). Po przybyciu 3 tys. strzelców z Moskwy pod koniec maja przypuszczono trzeci szturm, który został odparty przy dużych stratach wśród strzelców oraz czwarty w nocy, także nieskuteczny. W obozie oblegających Rosjan szerzyła się także dezercja (uciekało po kilkudziesięciu żołnierzy)^[2]. Zbliżająca się odsiecz w postaci armii polsko-litewskiej wojewody ruskiego Stefana Czarnieckiego i hetmana wielkiego litewskiego Pawła Sapiehy sprawiła, że Chowański zwinął oblężenie, zostawiając kilka tysięcy piechoty w obozie dla blokowania garnizonu, i ruszył naprzeciw zbliżającej się odsieczy. Przegrana przez Rosjan bitwa pod Połonką uratowała broniące się od trzech miesięcy Lachowicze. Na wieść o klęsce siły rosyjskie odeszły spod Lachowicz, a 2 lipca pod mury twierdzy przybyła zwycięska armia polsko-litewska. Udaną obronę Lachowicz ówcześni ludzie przypisywali interwencji Matki Boskiej, przez co zyskała miano "litewskiej Jasnej Góry". Była to obok Słucka jedyna forteca Wielkiego Księstwa Litewskiego, która pozostała niezdobyta aż do końca wojny polsko-rosyjskiej.

↑ Курбатов О. А. «Литовский поход 7168 г.» кн. И. А. Хованского и битва при Полонке 18 июня 1660 г.//Славяноведение. 2003. № 4. С. 25 – 40.
↑ Marcin Gawęda, "Połonka-Basia 1660, Dom Wydawniczy Bellona, s.167

Zobacz też

konflikty zbrojne w historii Polski

[1] Курбатов О. А. «Литовский поход 7168 г.» кн. И. А. Хованского и битва при Полонке 18 июня 1660 г.//Славяноведение. 2003. № 4. С. 25 – 40.

[2] Marcin Gawęda, "Połonka-Basia 1660, Dom Wydawniczy Bellona, s.167

[1]

[2]

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 '''Oblężenie Lachowicz''' miało miejsce [[23 marca]]-[[28 czerwca]] [[1660]] podczas [[wojna polsko-rosyjska 1654-1667|wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667]].
-Dnia [[23 marca]] [[1660]] armia rosyjska (ok. 11 tys. żołnierzy<ref>Курбатов О. А. «Литовский поход 7168 г.» кн. И. А. Хованского и битва при Полонке 18 июня 1660 г.//Славяноведение. 2003. № 4. С. 25 – 40.</ref>) pod wodzą [[Iwan Andrzejewicz Chowański (zm. 1682)|Iwana Andrzejewicza Chowańskiego]] obległa [[Lachowicze]], jedną z największych twierdz [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]] na [[Białoruś|Białorusi]]. [[Garnizon]]em [[twierdza|twierdzy]] dowodził [[wojski]] [[Rzeczyca|rzeczycki]] Michał Judycki. Podczas trzech miesięcy oblężenia twierdza wytrzymała cztery szturmy [[Rosja]]n. Zbliżająca się odsiecz w postaci armii [[Polska|polsko]]-[[Litwa|litewskiej]] [[województwo ruskie|wojewody ruskiego]] [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] i [[hetman wielki litewski|hetmana wielkiego litewskiego]] [[Paweł Jan Sapieha|Pawła Sapiehy]] sprawiła, że Chowański zwinął oblężenie, zostawiając kilka tysięcy piechoty w obozie dla blokowania garnizonu, i ruszył naprzeciw zbliżającej się odsieczy. Przegrana przez Rosjan [[bitwa pod Połonką]] uratowała broniące się od trzech miesięcy Lachowicze. Na wieść o klęsce siły rosyjskie odeszły spod Lachowicz, a [[2 lipca]] pod mury twierdzy przybyła zwycięska armia polsko-litewska. Udaną obronę Lachowicz ówcześni ludzie przypisywali interwencji Matki Boskiej, przez co zyskała miano "litewskiej Jasnej Góry". Była to jedyna forteca [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]], która pozostała niezdobyta aż do końca wojny polsko-rosyjskiej.
+Dnia [[23 marca]] [[1660]] armia rosyjska (ok. 11 tys. żołnierzy<ref>Курбатов О. А. «Литовский поход 7168 г.» кн. И. А. Хованского и битва при Полонке 18 июня 1660 г.//Славяноведение. 2003. № 4. С. 25 – 40.</ref>) pod wodzą [[Iwan Andrzejewicz Chowański (zm. 1682)|Iwana Andrzejewicza Chowańskiego]] obległa [[Lachowicze]], jedną z największych twierdz [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]] na [[Białoruś|Białorusi]]. [[Garnizon]]em [[twierdza|twierdzy]] dowodził [[wojski]] [[Rzeczyca|rzeczycki]] Stanisław Michał Judycki mający do dyspozycji 29 dział, 59 hakownic, dwie śmigownice, 141 zbroi pikinierskich i 257 obojczyków do tych zbroi oraz 551 hełmów.
+'''Opis twierdzy:'''
+Twierdza miała cztery bastiony i trzy nadszańce. Bastion ''sadowy'' od strony sadu z nadszańcem; bastion położony niedaleko "kawalera rynkowego"; bastion ''wodny'' z nadszańcem i bastion ''pusty'', ponieważ nie miał nadszańca (zwanego też kawalerem). Na bastionie sadowym rozmieszczono ciężkie działa ("Cantor" i "Bazyliszek"), na nadszańcu miało stanowisko strzeleckie działo zwane "Wieloryb". Jedna strona bastionu miała kazamatę z działem szrotowym "Jgnis". Naprzeciw bramy znajdował się szaniec lub kawaler z 18-funtowym działkiem "Samson".
+'''Oblężenie:'''
+Podczas trzech miesięcy oblężenia twierdza wytrzymała cztery rosyjskie szturmy. Dwa pierwsze w kwietniu po zbudowaniu baterii oblężniczych i [[aprosz]]y. Wojska moskiewskie podczas ataku krzyczały wg relacji "carów, carów gorod!". W wyniku dwóch szturmów Chowański wg relacji na wałach stracił około 1000 ludzi, a drugie tyle zostało zabitych od ognia dział. 17 wziętych do niewoli Moskwian powieszono na wałach. Wojska moskiewskie nękały także nieustannie oddziały Samuela Oskierki i Muraszka, na co Chowański odpowiadał paląc i mordując okoliczną ludność (spalił m.in. [[Zelwa|Zelwę]]). Po przybyciu 3 tys. strzelców z Moskwy pod koniec maja przypuszczono trzeci szturm, który został odparty przy dużych stratach wśród strzelców oraz czwarty w nocy, także nieskuteczny. W obozie oblegających Rosjan szerzyła się także dezercja (uciekało po kilkudziesięciu żołnierzy)<ref>Marcin Gawęda, "Połonka-Basia 1660, Dom Wydawniczy Bellona, s.167</ref>. Zbliżająca się odsiecz w postaci armii [[Polska|polsko]]-[[Litwa|litewskiej]] [[województwo ruskie|wojewody ruskiego]] [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] i [[hetman wielki litewski|hetmana wielkiego litewskiego]] [[Paweł Jan Sapieha|Pawła Sapiehy]] sprawiła, że Chowański zwinął oblężenie, zostawiając kilka tysięcy piechoty w obozie dla blokowania garnizonu, i ruszył naprzeciw zbliżającej się odsieczy. Przegrana przez Rosjan [[bitwa pod Połonką]] uratowała broniące się od trzech miesięcy Lachowicze. Na wieść o klęsce siły rosyjskie odeszły spod Lachowicz, a [[2 lipca]] pod mury twierdzy przybyła zwycięska armia polsko-litewska. Udaną obronę Lachowicz ówcześni ludzie przypisywali interwencji Matki Boskiej, przez co zyskała miano "litewskiej Jasnej Góry". Była to obok [[Słuck]]a jedyna forteca [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]], która pozostała niezdobyta aż do końca wojny polsko-rosyjskiej.
 {{Przypisy}}