Bazylika św. Anny w Kodniu: Różnice pomiędzy wersjami

Bazylika św. Anny w Kodniu
	bazylika mniejsza
Państwo	Polska
Miejscowość	Kodeń
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Anny w Kodniu
Wezwanie	św. Anny
Historia
Data zakończenia budowy	1629-35
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 21:07, 26 lut 2012

Bazylika św. Anny w Kodniu – kościół parafialny parafii rzymskokatolickiej pw. Świętej Anny w Kodniu. Godność bazyliki mniejszej kościół posiada od 1973.

Kościół został wzniesiony w latach 1629-1635^[1] w stylu późnego renesansu w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła z 1599. Budowę prowadził murator lubelski J. Cangerle. W 1657 roku kościół złupili Szwedzi ściągając ołowiany dach i kradnąc dzwony. W roku 1680 miał miejsce pożar kościoła i miasta, ale już w 1686 w związku z zakończeniem odbudowy i jej przebudowy (wieża zachodnia), świątynię ponownie konsekrowano. Barokowa fasada pochodzi z początku XVIII wieku.
Od 6 kwietnia 1875 kościół zamieniono na cerkiew prawosławną, którą pozostawał do roku 1917 (w tym samym roku zdjęto z wież prawosławne kopuły). Po odrodzeniu Polski była to ponownie świątynia rzymskokatolicka. W roku 1927 biskup Przeździecki, ordynariusz siedlecki przekazał opiekę nad kościołem Misjonarzom Oblatom Maryi Niepokalanej. W 1941 w czasie działań wojennych związanych z przekraczaniem Bugu przez Niemców w bazylice miał miejsce pożar.

Wewnątrz świątyni znajduje się owalna kopuła z dekoracją stiukową. Większość wyposażenia jest nowa (dawne uległo po 1875 rozproszeniu). W ołtarzu głównym (1875-1928 znajdował się w Opiniogórze) widnieje otoczony kultem obraz Matki Boskiej Kodeńskiej, zwanej Królową i Matką Podlasia. Ołtarze boczne zostały wykonane w latach 1932-1947 przez Mariana Kiersnowskiego i jego syna Stefana. Wewnątrz kościoła, na ołtarzu św. Szczepana znajdują się relikwie – czaszka uważana za głowę św. Feliksa, papieża.

Kościół otoczony jest ogrodzeniem z bramką, za ogrodzeniem stoi dzwonnica z XVIII wieku.

Bibliografia

Z. Świechowski, Budowle renesansowe w Kodniu, „Biuletyn Historii Sztuki” XXXVI, 1954, s.153 – 161.

↑ jako data zakończenia budowy podawany jest też rok 1640

[1] ta zakończenia budowy podawany jest też rok 1640

[1]

@@ Linia 74: / Linia 74: @@
 '''Bazylika św. Anny w [[Kodeń|Kodniu]]''' – kościół parafialny [[Parafia św. Anny w Kodniu|parafii rzymskokatolickiej pw. Świętej Anny w Kodniu]]. Godność [[bazylika mniejsza|bazyliki mniejszej]] kościół posiada od [[1973]].
-Kościół został wzniesiony w latach [[1629]]-[[1635]]<ref>jako data zakończenia budowy podawany jest też rok 1640</ref> w stylu późnego renesansu w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła z [[1599]]. Budowę prowadził murator lubelski J. Cangerle. W 1657 roku kościół złupili Szwedzi ściągając ołowiany dach i kradnąc dzwony. W roku [[1680]] miał miejsce pożar kościoła i miasta, ale już w [[1686]] w związku z zakończeniem odbudowy i jej przebudowy (wieża zachodnia), świątynię ponownie konsekrowano. Barokowa fasada pochodzi z początku [[XVIII wiek]]u. Od 6 kwietnia [[1875]] kościół zamieniono na cerkiew prawosławną, którą pozostawał do roku [[1917]] (w tym samym roku zdjęto z wież prawosławne kopuły). Po odrodzeniu Polski była to ponownie świątynia rzymskokatolicka. W roku [[1927]] biskup [[Henryk Przeździecki (biskup)|Przeździecki]], ordynariusz siedlecki przekazał opiekę nad kościołem Misjonarzom Oblatom Maryi Niepokalanej. W [[1941]] w czasie działań wojennych związanych z przekraczaniem [[Bug|Bugu]] przez Niemców w bazylice miał miejsce pożar.
+Kościół został wzniesiony w latach [[1629]]-[[1635]]<ref>jako data zakończenia budowy podawany jest też rok 1640</ref> w stylu późnego renesansu w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła z [[1599]]. Budowę prowadził murator lubelski J. Cangerle. W 1657 roku kościół złupili Szwedzi ściągając ołowiany dach i kradnąc dzwony. W roku [[1680]] miał miejsce pożar kościoła i miasta, ale już w [[1686]] w związku z zakończeniem odbudowy i jej przebudowy (wieża zachodnia), świątynię ponownie konsekrowano. Barokowa fasada pochodzi z początku [[XVIII wiek]]u. <br />
+Od 6 kwietnia [[1875]] kościół zamieniono na cerkiew prawosławną, którą pozostawał do roku [[1917]] (w tym samym roku zdjęto z wież prawosławne kopuły). Po odrodzeniu Polski była to ponownie świątynia rzymskokatolicka. W roku [[1927]] biskup [[Henryk Przeździecki (biskup)|Przeździecki]], ordynariusz siedlecki przekazał opiekę nad kościołem Misjonarzom Oblatom Maryi Niepokalanej. W [[1941]] w czasie działań wojennych związanych z przekraczaniem [[Bug|Bugu]] przez Niemców w bazylice miał miejsce pożar.
 Wewnątrz świątyni znajduje się owalna kopuła z dekoracją stiukową. Większość wyposażenia jest nowa (dawne uległo po [[1875]] rozproszeniu). W ołtarzu głównym ([[1875]]-[[1928]] znajdował się w Opiniogórze) widnieje otoczony kultem obraz [[Matka Boża Kodeńska|Matki Boskiej Kodeńskiej]], zwanej Królową i Matką Podlasia. Ołtarze boczne zostały wykonane w latach [[1932]]-[[1947]] przez Mariana Kiersnowskiego i jego syna Stefana. Wewnątrz kościoła, na ołtarzu św. Szczepana znajdują się relikwie – czaszka uważana za głowę [[Feliks I|św. Feliksa]], papieża.