Dyrektywa 67/548/EWG

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dyrektywa 67/548/EWG w sprawie klasyfikacji niebezpiecznych substancji chemicznych[a] (DSD z ang. Dangerous Substances Directive) z 27 czerwca 1967 roku (z późniejszymi zmianami[1]) jest jednym z głównych przepisów Unii Europejskiej dotyczących bezpieczeństwa chemicznego. Sporządzona z uwzględnieniem art. 100 (art. 94 w wersji skonsolidowanej[2]) Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą.

Zakres dyrektywy[edytuj | edytuj kod]

Dyrektywę stosuje się do czystych substancji i preparatów[b], które są wprowadzone do obrotu w Unii Europejskiej, dlatego nie stosuje się jej bezpośrednio do substancji powstałych wyłącznie w celach badawczych. Dodatkowe przepisy dotyczące preparatów zawarte są w Dyrektywie 1999/45/EC w sprawie klasyfikacji niebezpiecznych preparatów chemicznych[3], które są bardzo podobne do tych zawartych w Dyrektywie 67/548/EWG.

Dyrektywy nie stosuje się do przepisów dotyczących:

  • produktów leczniczych, narkotyków i substancji radioaktywnych;
  • przewożenia niebezpiecznych substancji transportem kolejowym, drogowym, wodnym śródlądowym, morskim lub powietrznym;
  • amunicji i przedmiotów zawierających substancje wybuchowe w postaci zapłonników lub paliw silnikowych;
  • substancji niebezpiecznych wywożonych do państw trzecich.

Klasyfikacja substancji niebezpiecznych[edytuj | edytuj kod]

Europejskie piktogramy ostrzegawcze
Substancja wybuchowa
Substancja utleniająca
Substancja skrajnie łatwopalna
Substancja łatwopalna
Substancja silnie toksyczna
Substancja toksyczna
Substancja szkodliwa
Substancja żrąca
Substancja drażniąca
Substancja niebezpieczna dla środowiska

Art. 2 Dyrektywy definiuje grupy substancji i preparatów uznane za niebezpieczne. Niektóre z nich są powiązane z piktogramami ostrzegawczymi i/lub ich kodami.

Grupy substancji na podstawie załącznika I Dyrektywy:

  • Wybuchowe (E)
  • Utleniające (O)
  • Skrajnie łatwopalne (F+)
  • Łatwopalne (F)
  • Palne (R10)
  • Silnie toksyczne (T+)
  • Toksyczne (T)
  • Szkodliwe (Xn)
  • Żrące (C)
  • Drażniące (Xi)
  • Uczulające (R42 i/lub R43)
  • Rakotwórcze (Karc.) – klasyfikowane do jednej z trzech kategorii (np. Karc. Kat. 3)
  • Mutagenne (Muta.) – klasyfikowane do jednej z trzech kategorii (np. Muta. Kat. 1)
  • Toksyczne dla rozrodczości (Repr.) – klasyfikowane do jednej z trzech kategorii (np. Repr. Kat. 2)
  • Niebezpieczne dla środowiska (N i/lub R52, R53, R59)

Substancje i preparaty zakwalifikowane do przynajmniej jednej z powyższych grup są wymienione w załączniku I Dyrektywy, który jest regularnie aktualizowany. Publiczna baza substancji wymienionych w załączniku I – ESIS – jest prowadzona przez Instytut Ochrony Zdrowia i Konsumenta.

Standardowe zwroty informacyjne[edytuj | edytuj kod]

 Osobne artykuły: Zwroty ryzykaZwroty bezpieczeństwa.

Standardowe zwroty informacyjne określone są w załączniku III i IV Dyrektywy. Załącznik III określa zwroty szczególnego ryzyka odnoszącego się do substancji i preparatów niebezpiecznych, często określanych jako zwroty ryzyka. Załącznik IV określa oznaczenia będące wskazówkami odnoszącymi się do bezpiecznego stosowania niebezpiecznych substancji i preparatów, często określanych jako zwroty bezpieczeństwa.

Odpowiednie zwroty muszą być umieszczone na opakowaniu i etykiecie produktu oraz MSDS.

Ostatnia aktualizacja zwrotów standardowych miała miejsce w 2001 roku. W Dyrektywie 2001/59/WE znajduje się ich wykaz wraz z tłumaczeniem na większość języków Unii Europejskiej[4].

Wymogi dotyczące etykietowania[edytuj | edytuj kod]

Na etykiecie niebezpiecznej substancji lub preparatu muszą się znaleźć:

  • nazwa substancji (dla substancji wymienionych w załączniku I należy wskazać jedną z wymienionych (wiele substancji występuje w załączniku pod wieloma synonimami), jednakże nazwa powinna być międzynarodowo rozpoznawalna);
  • imię i nazwisko osoby lub nazwa firmy, pełny adres oraz telefon osoby lub firmy, która wprowadziła substancje na rynek (producent, importer lub dystrybutor);
  • piktogramy ostrzegawcze;
  • standardowe zwroty informacyjne;
  • numer EINECS lub inny równoważny;
  • dla substancji wymienionych w załączniku I słowa: „Oznakowanie WE”.

Karta charakterystyki substancji niebezpiecznej[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Karta charakterystyki.

Art. 27 Dyrektywy nakłada na dostawców obowiązek zapewnienia karty charakterystyki, w formie papierowej lub elektronicznej, przed lub przy pierwszej dostawie niebezpiecznej substancji lub preparatu. Dostawca jest także zobowiązany do informowania użytkowników o wszelkich nowych istotnych informacjach dotyczących produktu. Dyrektywa 2001/59/WE zawiera szczegółowe wytyczne dotyczące sporządzania kart charakterystyki[4].

Transpozycja[edytuj | edytuj kod]

Dyrektywa była wiążąca tylko w krajach członkowskich Unii Europejskiej i nie mogła być egzekwowana wobec osób lub firm, dopóki nie została transpozycjonowana do prawa krajowego danego państwa.

Okres obowiązywania[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja i oznakowanie substancji oraz mieszanin na podstawie europejskich przepisów (Dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE) ma znaczenie jedynie historyczne. Od 1 grudnia 2012 roku wszystkie substancje, a od 1 czerwca 2015 roku również wszystkie mieszaniny są klasyfikowane i oznakowane według Globalnie Zharmonizowanego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów wdrożonego w państwach Unii Europejskiej Rozporządzeniem nr 1272/2008WE z dnia 16 grudnia 2008 r.

Porównanie oznaczeń dotychczasowych oraz zgodnych z GHS.
Oznaczenie dotychczasowe Oznaczenie GHS[5]
Zagrożenie Kod

literowy

Znak Zagrożenie Kod

GHS

Oznaczenie
Wybuchowy E Wybuchowy GHS01
Łatwopalny F+ (F) Skrajnie łatwopalny GHS02
Utleniający O Utleniający GHS03
Butla z gazem GHS04
Żrący Żrące GHS05
Toksyczny T+ (T) Trujące GHS06
Szkodliwy lub

drażniący

Xn Xi Ostrzeżenie GHS07
Działanie na zdrowie GHS08
Niebezpieczny dla

środowiska

N Niebezpieczny dla środowiska GHS09

Oznaczenie GHS obowiązuje: od 1.12.2010 r. dla substancji od 1.06.2015 r. dla mieszanin (preparatów).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pełna nazwa dyrektywy: Dyrektywa Rady z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych.
  2. Dyrektywa definiuje substancje jako „pierwiastki chemiczne i ich związki występujące w stanie naturalnym lub produkowane przez przemysł”, a preparaty jako „mieszaniny lub roztwory złożone z dwóch lub większej liczby substancji”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]