Piotr Kreczeuski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
BaQu (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
poszerzenie artykułu
Linia 1: Linia 1:
'''Piotra Krečeŭski''' ([[Język białoruski|biał.]] '' Пётра Крэчэўскі'' ur. [[7 sierpnia]] [[1879]] w [[Kobryń|Kobryniu]] – zm. [[8 marca]] [[1928]] w [[Praga|Pradze]]) – od grudnia [[1919]] trzeci prezydent [[Rada Białoruskiej Republiki Ludowej|Rady]] [[Białoruska Republika Ludowa|Białoruskiej Republiki Ludowej]], przebywającej później na uchodźstwie.
'''Piotra Krečeŭski''' ([[Język białoruski|biał.]] '' Пётра Крэчэўскі'' ur. [[7 sierpnia]] [[1879]] w [[Kobryń|Kobryniu]] – zm. [[8 marca]] [[1928]] w [[Praga|Pradze]]) – białoruski polityk socjalistyczny, nauczyciel i publicysta, jeden ze współzałoćycieli [[Białoruska Republika Ludowa|BRL]], działacz emigracyjny w [[Kowno|Kownie]] i [[Praga|Pradze]].


Urodził się na [[Polesie|Polesiu]] jako syn diakonu prawosławnego. W [[1902]] roku ukończył wileńskie seminarium, po czym pracował jako nauczyciel na Białostoczcyźnie i Grodzieńszczyźnie. W latach [[1909]]-[[1914|14]] zatrudniony w Wileńskim Banku Państwowym.
Wybrany do [[Rada Białoruskiej Republiki Ludowej|Rady Białoruskiej Republiki Ludowej]], został członkiem pierwszego białoruskiego rządu. W maju [[1918]] został sekretarzem handlu BRL. [[11 października]] wybrany sekretarzem Rady BRL. [[13 grudnia]] [[1919]] wybrany drugim prezydentem Rady BRL. Po wkroczeniu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] udał się na emigrację.

Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] powołany do armii rosyjskiej, w której walczył do [[1916]] roku. Po rewolucji bolszewickiej przygotowywał I Zjazd Wszechbiałoruski, został przywódcą Białoruskiej Partii Socjalistów-Federalistów.

Wybrany do [[Rada Białoruskiej Republiki Ludowej|Rady Białoruskiej Republiki Ludowej]], w maju [[1918]] roku został też członkiem pierwszego białoruskiego rządu jako sekretarz handlu. [[11 października]] [[1918]] roku wybrano go sekretarzem Rady BRL.

[[13 grudnia]] [[1919]] objął urząd prezydenta [[Rada Białoruskiej Republiki Ludowej|Rady]] [[Białoruska Republika Ludowa|Białoruskiej Republiki Ludowej]], najpierw z siedzibą w Mińsku, później kolejno w [[Kowno|Kownie]], [[Berlin]]ie i [[Praga|Pradze]].

We wrześniu [[1921]] roku współorganizował białoruską konferencję w [[Praga|Pradze]], na której starał się pojednać różne nurty białoruskiego ruchu niepodległościowego oraz przybliżyć problematykę [[Białoruś|Białorusi]] politykom czeskim.

Założył ''"Archiwum Białoruskie"'' w Pradze (w [[1945]] roku przejęło je [[NKWD]], wywożąc do [[Moskwa|Moskwy]]), na emigracji wydał też dramat ''"Rahneda"'' - pozornie dotyczący sytuacji w księstwie połockim w X wieku, w rzeczywistości będący ilustracją sytuacji politycznej Białorusi A.D. [[1921]].

W [[1926]] roku napisał książkę - kompendium wiedzy o Białorusi ''"Zamieżnaja Biełarus'"''

Mimo lewicowych poglądów pozostał zdeklarowanym antykomunistą oraz przeciwnikiem rzeczywistości sowieckiej. Odrzucał tzw. państwowość [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]], a Traktat Ryski z [[1920]] roku nazywał rozbiorem [[Białoruś|Białorusi]].


[[Kategoria:Głowa państwa białoruskiego|Krečeŭski, Piotra]]
[[Kategoria:Głowa państwa białoruskiego|Krečeŭski, Piotra]]

Wersja z 01:38, 25 sty 2008

Piotra Krečeŭski (biał. Пётра Крэчэўскі ur. 7 sierpnia 1879 w Kobryniu – zm. 8 marca 1928 w Pradze) – białoruski polityk socjalistyczny, nauczyciel i publicysta, jeden ze współzałoćycieli BRL, działacz emigracyjny w Kownie i Pradze.

Urodził się na Polesiu jako syn diakonu prawosławnego. W 1902 roku ukończył wileńskie seminarium, po czym pracował jako nauczyciel na Białostoczcyźnie i Grodzieńszczyźnie. W latach 1909-14 zatrudniony w Wileńskim Banku Państwowym.

Po wybuchu I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej, w której walczył do 1916 roku. Po rewolucji bolszewickiej przygotowywał I Zjazd Wszechbiałoruski, został przywódcą Białoruskiej Partii Socjalistów-Federalistów.

Wybrany do Rady Białoruskiej Republiki Ludowej, w maju 1918 roku został też członkiem pierwszego białoruskiego rządu jako sekretarz handlu. 11 października 1918 roku wybrano go sekretarzem Rady BRL.

13 grudnia 1919 objął urząd prezydenta Rady Białoruskiej Republiki Ludowej, najpierw z siedzibą w Mińsku, później kolejno w Kownie, Berlinie i Pradze.

We wrześniu 1921 roku współorganizował białoruską konferencję w Pradze, na której starał się pojednać różne nurty białoruskiego ruchu niepodległościowego oraz przybliżyć problematykę Białorusi politykom czeskim.

Założył "Archiwum Białoruskie" w Pradze (w 1945 roku przejęło je NKWD, wywożąc do Moskwy), na emigracji wydał też dramat "Rahneda" - pozornie dotyczący sytuacji w księstwie połockim w X wieku, w rzeczywistości będący ilustracją sytuacji politycznej Białorusi A.D. 1921.

W 1926 roku napisał książkę - kompendium wiedzy o Białorusi "Zamieżnaja Biełarus'"

Mimo lewicowych poglądów pozostał zdeklarowanym antykomunistą oraz przeciwnikiem rzeczywistości sowieckiej. Odrzucał tzw. państwowość Białoruskiej SRR, a Traktat Ryski z 1920 roku nazywał rozbiorem Białorusi.