Łęk (architektura)

• Łęk - element konstrukcyjny w kształcie łuku, stosowany do przekrycia otworów, jako przęsła wiaduktów i mostów oraz, jako łęk sklepienny, do konstruowania sklepień. Konstrukcja łęku przenosiła obciążenie ściskające i dlatego mogła być wykonywana z ciosów kamiennych lub cegieł w kształcie klina, tzw. klińców nawet bez użycia zaprawy. Łęk złożony jest z dwóch krzywoliniowych odcinków podpartych na wezgłowiu i połączonych w najwyższym punkcie zwornikiem. Do wykonywania współczesnych konstrukcji używa się przede wszystkim takich materiałów jak stal i żelbet.
• Łęk (kulisa) - to jarzmo wahliwe łukowe mechanizmu jarzmowego stosowane np. w stawidłach tłokowych silników parowych.
• Łęk (syklina) - to wygięte w dół warstwy fałdu.
• Łęk (element siodła) - przednia (przedni łęk) oraz tylna (tylni łęk) część końskiego siodła wygięta ku górze w celu zapewnienia lepszego dosiadu.

Zobacz też: łuk pozorny, podstawowe pojęcia architektoniczne