Lekki karabin maszynowy

Lekki karabin maszynowy (lkm) to rodzaj karabinu maszynowego, lżejszego od ciężkiego karabinu maszynowego. Posiada dwójnóg i kolbę podobnie jak ręczne karabiny maszynowe, lecz jest od nich cięższy.

Pomimo że pierwszy lkm Lewis powstał jeszcze przed I wojną światową, znaczne rozpowszechnienie i rozwój broni tego typu nastąpiły dopiero po doświadczeniach początku I wojny światowej, gdy okazało się, że ckmy są zbyt ciężkie i mało mobilne dla zapewnienia bezpośredniego wsparcia atakującej piechocie. Lekkie karabiny maszynowe wprowadzono następnie jako broń pododdziałów piechoty.

Część konstrukcji lkm-ów wywodziła się z wprost z ckm-ów, jak niemieckie MG 08/15 i Bergmann wz.15. W przeciwieństwie do MG 08/15, w większości konstrukcji rezygnowano jednak z typowego dla ckm chłodzenia wodą na rzecz chłodzenia powietrzem. Większość lkm-ów działała na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, jedynie nieliczne konstrukcje działały na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych z lufy (typowa zasada działania rkmów).

Wadą lekkich karabinów maszynowych była mimo wszystko ich duża masa, toteż, pomimo lepszej celności i szybkostrzelności od ręcznych karabinów maszynowych, począwszy od lat trzydziestych lkm-y zostały zastąpione przez lżejsze rkmy. Część lkm-ów była jeszcze na małą skalę używana podczas II wojny światowej, po wojnie ten rodzaj karabinu maszynowego ostatecznie zanikł.

Najbardziej znanymi konstrukcjami lkm były:

• lkm Lewis - używany w armiach: brytyjskiej, amerykańskiej, rosyjskiej, japońskiej i holenderskiej podczas I wojny światowej
• MG 08/15 - niemiecki (polskie oznaczenie lkm wz.08/15)
• Bergmann wz.15 - niemiecki
• Browning M1919A6 - amerykański

Polska posiadała w 1939 ok. 5700 szt. lkm wz.08/15 oraz 715 sztuk Bergmann wz. 1915, jednakże w kampanii wrześniowej używane już były głównie w jednostkach pomocniczych i Obronie Narodowej.

Uwaga: angielskie light machine gun (LMG) w polskiej terminologii oznacza zarówno lekki jak i ręczny karabin maszynowy.