Pałac Prymasowski w Bratysławie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Popups: Ujednoznacznienie linku z Rubens na Peter Paul Rubens, WP:SK
Linia 1: Linia 1:
[[Image:Primate's Palace Bratislava.jpg|thumb|Pałac Prymasowski]]
[[Plik:Primate's Palace Bratislava.jpg|thumb|Pałac Prymasowski]]
[[Image:Primaciálny palác - up.JPG|thumb|Zwieńczenie fasady kapeluszem kardynalskim i grupą rzeźb]]
[[Plik:Primaciálny palác - up.JPG|thumb|Zwieńczenie fasady kapeluszem kardynalskim i grupą rzeźb]]
'''Pałac Prymasowski w Bratysławie''' ([[język słowacki|słow.]] ''Primaciálny palác'', [[język węgierski|węg.]] ''prímási palota'') - [[neoklasycyzm|neoklasycystyczny]] [[pałac]] w [[Bratysława|stolicy Słowacji]], położony na [[Stare Miasto (Bratysława)|Starym Mieście]].
'''Pałac Prymasowski w Bratysławie''' ([[język słowacki|słow.]] ''Primaciálny palác'', [[język węgierski|węg.]] ''prímási palota'') - [[neoklasycyzm|neoklasycystyczny]] [[pałac]] w [[Bratysława|stolicy Słowacji]], położony na [[Stare Miasto (Bratysława)|Starym Mieście]].


==Historia==
== Historia ==
Pałać wybudowano w latach [[1778]]-[[1781]] dla arcybiskupa i kardynała [[József Batthyány|Józsefa Batthyány'ego]] według projektu architekta Melchiora Hefele. W tym miejscu już od XIV wieku znajdowała siedziba biskupia, a od XVI wieku w Bratysławie rezydowali węgierscy prymasi, zagrożeni w [[Esztergom]]ie przez Turków. József Batthyány uznał, że poprzednia siedziba jest za mała dla jego potrzeb.
Pałać wybudowano w latach [[1778]]-[[1781]] dla arcybiskupa i kardynała [[József Batthyány|Józsefa Batthyány'ego]] według projektu architekta Melchiora Hefele. W tym miejscu już od XIV wieku znajdowała siedziba biskupia, a od XVI wieku w Bratysławie rezydowali węgierscy prymasi, zagrożeni w [[Esztergom]]ie przez Turków. József Batthyány uznał, że poprzednia siedziba jest za mała dla jego potrzeb.


Różową [[fasada|fasadę]] potężnej czteroskrzydłowej i trójkondygnacyjnej budowli wieńczy trójkątny [[tympanon]] z okazałym złoconym herbem arcybiskupa na szczycie, przykrytym kapeluszem [[kardynał|kardynal]]skim olbrzymich rozmiarów.
Różową [[fasada|fasadę]] potężnej czteroskrzydłowej i trójkondygnacyjnej budowli wieńczy trójkątny [[tympanon]] z okazałym złoconym herbem arcybiskupa na szczycie, przykrytym kapeluszem [[kardynał|kardynalskim]] olbrzymich rozmiarów.


Pałac stał się znany w [[1805]], kiedy w Sali Lustrzanej Francuzi i Austriacy podpisali [[pokój w Preszburgu]]. Odbywały się tutaj czasem także sesje węgierskiego sejmu, który w I połowie XIX wieku miał siedzibę w niedalekim budynku Uniwersytetu. W [[1848]] cesarz [[Ferdynand I Habsburg]] podpisał tutaj dokument sankcjonujący powstanie pierwszego samodzielnego węgierskiego rządu.
Pałac stał się znany w [[1805]], kiedy w Sali Lustrzanej Francuzi i Austriacy podpisali [[pokój w Preszburgu]]. Odbywały się tutaj czasem także sesje węgierskiego sejmu, który w I połowie XIX wieku miał siedzibę w niedalekim budynku Uniwersytetu. W [[1848]] cesarz [[Ferdynand I Habsburg]] podpisał tutaj dokument sankcjonujący powstanie pierwszego samodzielnego węgierskiego rządu.


W [[1903]] kupiło go miasto i podczas prac remontowych znaleziono w skrytce w ścianie sześć nieznanych [[gobelin]]ów z XVII wieku, opisujących legendę [[Hero i Leander]]. Wykonano je w angielskiej manufakturze [[Mortlake]], a projektantem był [[Francis Clyna]] (prawdopodobnie z udziałem [[Rubens]]a i [[Antoon van Dyck|van Dycka]]). Wykonała je grupa tkaczy flamandzkich Philipa de Maechta.
W [[1903]] kupiło go miasto i podczas prac remontowych znaleziono w skrytce w ścianie sześć nieznanych [[gobelin]]ów z XVII wieku, opisujących legendę [[Hero i Leander]]. Wykonano je w angielskiej manufakturze [[Mortlake]], a projektantem był [[Francis Clyna]] (prawdopodobnie z udziałem [[Peter Paul Rubens|Rubensa]] i [[Antoon van Dyck|van Dycka]]). Wykonała je grupa tkaczy flamandzkich Philipa de Maechta.


Obecnie w pałacu jest muzeum - oprócz gobelinów można oglądać bogato zdobione sale, dzieła sztuki, meble i przedmioty z XVIII i XIX wieku.
Obecnie w pałacu jest muzeum - oprócz gobelinów można oglądać bogato zdobione sale, dzieła sztuki, meble i przedmioty z XVIII i XIX wieku.


==Bibliografia==
== Bibliografia ==
*W. Rusin, B. Zygmańska, ''Słowacja'', Bielsko-Biała 2006, ISBN 83-7304-679-8
* W. Rusin, B. Zygmańska, ''Słowacja'', Bielsko-Biała 2006, ISBN 83-7304-679-8


[[Kategoria:Zabytki Bratysławy]]
[[Kategoria:Zabytki Bratysławy]]

Wersja z 22:31, 28 maj 2009

Pałac Prymasowski
Zwieńczenie fasady kapeluszem kardynalskim i grupą rzeźb

Pałac Prymasowski w Bratysławie (słow. Primaciálny palác, węg. prímási palota) - neoklasycystyczny pałac w stolicy Słowacji, położony na Starym Mieście.

Historia

Pałać wybudowano w latach 1778-1781 dla arcybiskupa i kardynała Józsefa Batthyány'ego według projektu architekta Melchiora Hefele. W tym miejscu już od XIV wieku znajdowała siedziba biskupia, a od XVI wieku w Bratysławie rezydowali węgierscy prymasi, zagrożeni w Esztergomie przez Turków. József Batthyány uznał, że poprzednia siedziba jest za mała dla jego potrzeb.

Różową fasadę potężnej czteroskrzydłowej i trójkondygnacyjnej budowli wieńczy trójkątny tympanon z okazałym złoconym herbem arcybiskupa na szczycie, przykrytym kapeluszem kardynalskim olbrzymich rozmiarów.

Pałac stał się znany w 1805, kiedy w Sali Lustrzanej Francuzi i Austriacy podpisali pokój w Preszburgu. Odbywały się tutaj czasem także sesje węgierskiego sejmu, który w I połowie XIX wieku miał siedzibę w niedalekim budynku Uniwersytetu. W 1848 cesarz Ferdynand I Habsburg podpisał tutaj dokument sankcjonujący powstanie pierwszego samodzielnego węgierskiego rządu.

W 1903 kupiło go miasto i podczas prac remontowych znaleziono w skrytce w ścianie sześć nieznanych gobelinów z XVII wieku, opisujących legendę Hero i Leander. Wykonano je w angielskiej manufakturze Mortlake, a projektantem był Francis Clyna (prawdopodobnie z udziałem Rubensa i van Dycka). Wykonała je grupa tkaczy flamandzkich Philipa de Maechta.

Obecnie w pałacu jest muzeum - oprócz gobelinów można oglądać bogato zdobione sale, dzieła sztuki, meble i przedmioty z XVIII i XIX wieku.

Bibliografia