Miguel Miramón: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Miguel Miramón''' (ur. [[29 września]] [[1832]] - zm. [[17 czerwca]] [[1867]]) - [[Meksyk|meksykański]] prezydent, a później Wielki Marszałek tego kraju. Przyczyił się do osadzenia na tronie cesarza [[Maksymilian I (cesarz Meksyku)|Maksymiliana]]. |
'''Miguel Miramón''' (ur. [[29 września]] [[1832]] - zm. [[17 czerwca]] [[1867]]) - [[Meksyk|meksykański]] prezydent, a później Wielki Marszałek tego kraju. Przyczyił się do osadzenia na tronie cesarza [[Maksymilian I (cesarz Meksyku)|Maksymiliana]]. |
||
===Biografia=== |
|||
Urodził się w [[Mexico City]] w 1832 roku. W wieku piętnastu lat rozpoczął naukę w Akademii Wojskowej. W końcu roku 1847 roku służył pod rozkazami generała [[Santa Anna|Santa Anny]] biorąc udział w wojnie przeciwko [[USA|Stanom Zjednoczonym]]. Po wojnie został intruktorem w Akademii Wojskowej, a w 1855 roku został pułkownikiem. W czasie rewolucji ayutlańskiej w 1856 roku, która doprowadziła do obalenia Santa Anny i przejęcia władzy przez [[Ignacio Comanfort|Igniacio Comanforta]], |
Urodził się w [[Mexico City]] w 1832 roku. W wieku piętnastu lat rozpoczął naukę w Akademii Wojskowej. W końcu roku 1847 roku służył pod rozkazami generała [[Santa Anna|Santa Anny]] biorąc udział w wojnie przeciwko [[USA|Stanom Zjednoczonym]]. Po wojnie został intruktorem w Akademii Wojskowej, a w 1855 roku został pułkownikiem. W czasie rewolucji ayutlańskiej w 1856 roku, która doprowadziła do obalenia Santa Anny i przejęcia władzy przez [[Ignacio Comanfort|Igniacio Comanforta]], a potem przez [[Benito Juárez|Benito Juareza]], Miramón walczył po stronie konserwatystów przeciwko liberałom. |
||
W 1857 roku konserwatyści wystapili przeciwko rządom liberałów, rozpoczynając tzw. wojnę o reformę. Po obaleniu liberała Comanforta konserwatyści ogłosili prezydentem generała [[Féliks Zuloaga|Féliksa Zuolagę]]. Po jego śmierci urząd prezydenta przejął Miramór. [[Benito Juárez]] uważany przez liberałow za jedynego prawowitego prezydenta, postanowił kontynuować walkę z rządem konserwatystów. |
|||
| ⚫ | Sprawując dowództwo nad siłami zbrojnymi konserwatystów, Miramón dwukrotnie, bez powodzenia próbował zająć bronione przez liberałow [[Veracruz]]. Wkrótce sytuacja na froncie przybrała niekorzystny dla konserwatystów obrót. W grudniu 1860 roku Juárez zajął Mexico City, Miramón musiał uchodzić za granicę. Schronienie znalazł na [[Kuba|Kubie]], nastepnie przeniósł się do Europy. Podczas pobytu w Europie nawiązał kontanty z cesarzem [[Francja|Francji]] [[Napoleon III|Napoleonem III]], który przygotowywał interwencje zbrojną w Meksyku w celu wyegzekwowania od meksykańskiego rządu zaległości finansowych i osadzeniu na tronie austriackiego arcyksięcia Maksymiliana. Po opanowaniu Meksyku przez Maksymiliana Miramón został mianowany Wielkim Marszałkiem. W 1864 roku objął funkcję ambasadora Meksyku w [[Prusy|Prusach]]. W 1866 roku powrócił do Meksyku i wziął udział w walkach z siłami republikańskimi. W czerwcu 1867 roku w bitwie pod [[Querétaro]] został ranny i trafił do niewoli. 17 czerwca 1867 roku zginął rozstrzelany wraz z cesarzem Maksymilianem. |
||
| ⚫ | Sprawując dowództwo nad siłami zbrojnymi konserwatystów, Miramón dwukrotnie, bez powodzenia próbował zająć bronione przez liberałow [[Veracruz]]. Wkrótce sytuacja na froncie przybrała niekorzystny dla konserwatystów obrót. W grudniu 1860 roku Juárez zajął Mexico City, Miramón musiał uchodzić za granicę. Schronienie znalazł na [[Kuba|Kubie]], nastepnie przeniósł się do Europy. Podczas pobytu w Europie nawiązał kontanty z cesarzem [[Francja|Francji]] [[Napoleon III|Napoleonem III]], który przygotowywał interwencje zbrojną w Meksyku w celu wyegzekwowania od meksykańskiego rządu zaległości finansowych i osadzeniu na tronie austriackiego arcyksięcia Maksymiliana. Po opanowaniu Meksyku przez Maksymiliana, Miramón został mianowany Wielkim Marszałkiem. W 1864 roku objął funkcję ambasadora Meksyku w [[Prusy|Prusach]]. W 1866 roku powrócił do Meksyku i wziął udział w walkach z siłami republikańskimi. W czerwcu 1867 roku w bitwie pod [[Querétaro]] został ranny i trafił do niewoli. 17 czerwca 1867 roku zginął rozstrzelany wraz z cesarzem Maksymilianem. |
||
=== Źródła === |
|||
* Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000. |
|||
[[Kategoria:Prezydenci Meksyku]] |
[[Kategoria:Prezydenci Meksyku]] |
||
Wersja z 14:27, 13 wrz 2009
Miguel Miramón (ur. 29 września 1832 - zm. 17 czerwca 1867) - meksykański prezydent, a później Wielki Marszałek tego kraju. Przyczyił się do osadzenia na tronie cesarza Maksymiliana.
Biografia
Urodził się w Mexico City w 1832 roku. W wieku piętnastu lat rozpoczął naukę w Akademii Wojskowej. W końcu roku 1847 roku służył pod rozkazami generała Santa Anny biorąc udział w wojnie przeciwko Stanom Zjednoczonym. Po wojnie został intruktorem w Akademii Wojskowej, a w 1855 roku został pułkownikiem. W czasie rewolucji ayutlańskiej w 1856 roku, która doprowadziła do obalenia Santa Anny i przejęcia władzy przez Igniacio Comanforta, a potem przez Benito Juareza, Miramón walczył po stronie konserwatystów przeciwko liberałom.
W 1857 roku konserwatyści wystapili przeciwko rządom liberałów, rozpoczynając tzw. wojnę o reformę. Po obaleniu liberała Comanforta konserwatyści ogłosili prezydentem generała Féliksa Zuolagę. Po jego śmierci urząd prezydenta przejął Miramór. Benito Juárez uważany przez liberałow za jedynego prawowitego prezydenta, postanowił kontynuować walkę z rządem konserwatystów.
Sprawując dowództwo nad siłami zbrojnymi konserwatystów, Miramón dwukrotnie, bez powodzenia próbował zająć bronione przez liberałow Veracruz. Wkrótce sytuacja na froncie przybrała niekorzystny dla konserwatystów obrót. W grudniu 1860 roku Juárez zajął Mexico City, Miramón musiał uchodzić za granicę. Schronienie znalazł na Kubie, nastepnie przeniósł się do Europy. Podczas pobytu w Europie nawiązał kontanty z cesarzem Francji Napoleonem III, który przygotowywał interwencje zbrojną w Meksyku w celu wyegzekwowania od meksykańskiego rządu zaległości finansowych i osadzeniu na tronie austriackiego arcyksięcia Maksymiliana. Po opanowaniu Meksyku przez Maksymiliana, Miramón został mianowany Wielkim Marszałkiem. W 1864 roku objął funkcję ambasadora Meksyku w Prusach. W 1866 roku powrócił do Meksyku i wziął udział w walkach z siłami republikańskimi. W czerwcu 1867 roku w bitwie pod Querétaro został ranny i trafił do niewoli. 17 czerwca 1867 roku zginął rozstrzelany wraz z cesarzem Maksymilianem.
Źródła
- Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000.