Clément Jannequin

Szablon:Źródła Jannequin (Janequin) Clément (ur. ok. 1485 w Chatellerault , zm. 1558 w Paryżu) - muzycznej epoki renesansu. Jest on jednym z najwybitniejszych kompozytorów francuskich działających w połowie XVIw.

Życiorys

Urodził się w Chatellerault blisko Poitiers, zmarł w Paryżu. NIe zachowały się żadne dokumenty opisujące jego młode lata. Ukończył seminarium duchowne i otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1505 r był księdzem w Bordeaux, w latach 1505–23 pozostawał w służbie u Lancelota du Fau tamże, 1523–29 pracował u Jeana de Foix, biskupa Bordeaux, następnie sprawował funkcje kościelne m.in. w Angres, gdzie 1534–37 prowadził kapelę katedralną. Ok. 1545 przebywał w Paryżu, a przed 1549 kierował kapelą w Beaumont na dworze Philippe'a de Croý diuka d'Aerschot. Po 1550 otrzymał tytuł "kompozytora królewskiego" compositeur ordinaire du roi. Jego pierwszym wydawcą w Paryżu był P. Attaingnant.

Najważniejsze dzieła

Jannequin jest autorem 263 chansons na 3–5 głosów, zarówno religijnych, jak i świeckich (teksty C. Marota, M. de Saint-Gelais, P. Ronsarda i in.); wydawali je wielokrotnie w latach 1520–78 A. Gardano w Wenecji, P. Attaignant, N. du Chemin, J. Moderne i in. wydawcy paryscy. Większość chansons reprezentuje typ pieśni ilustracyjno-programowej. Jannequin nazwał je 'Inventiones'; brał za temat sceny z walk, polowania, z życia paryskiego, z życia ptaków. Znana jest 4-głosowa La guerre ou bataille de Marignano, której transkrypcję pt. Bellum francigenum zawiera tabulatura organisty Jana z Lublina (1540) i tabulatura z klasztoru Św. Ducha (1548). Inne kompozycje batalistyczne J. przedstawiają zdobycie Boulogne, bitwę pod Renty, oblężenie Metzu. Arcydziełami charakterystyki muzycznej i frywolnego humoru są chansons Le caquet des femmes, La jalousie, wykrzykniki przekupniów ulicznych Les cris de Paris, obrazki przyrody: Le chant des oiseaux, La rossignol, L'alouette; ta ostatnia pojawiła się w tabulaturze organowej Jana z Lublina. J. skomponował nadto 5 ksiąg psalmów i pieśni religijnych (Paryż 1549–59), motet Congregati sunt oraz 2 msze oparte na tematach świeckich chansons.