Bhagawatapurana: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Treść: redakcyjne |
m →Historia: techniczne |
||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
W przeciągu 500 lat wielu naukowych erudytów i ''acaryów'', takich jak [[Dżiwa Goswami]], [[Sanatana Goswami]], Viśvanatha Cakravarti, Vallabhacarya i wielu innych (nawet po [[Ćajtanja Mahaprabhu]]) pisało gruntowne komentarze do Bhagavatam. |
W przeciągu 500 lat wielu naukowych erudytów i ''acaryów'', takich jak [[Dżiwa Goswami]], [[Sanatana Goswami]], Viśvanatha Cakravarti, Vallabhacarya i wielu innych (nawet po [[Ćajtanja Mahaprabhu]]) pisało gruntowne komentarze do Bhagavatam. |
||
[[Ćajtanja Mahaprabhu]] stwierdził, że Śrimad-Bhagavatam jest nieskazitelną dźwiękową reprezentacją całej wedyjskiej wiedzy i historii.<ref>Bhagavatam 01.03.40</ref> |
[[Ćajtanja Mahaprabhu]] stwierdził, że Śrimad-Bhagavatam jest nieskazitelną dźwiękową reprezentacją całej wedyjskiej wiedzy i historii.<ref>Śrimad-Bhagavatam, 01.03.40</ref> |
||
== Zakres wiedzy == |
== Zakres wiedzy == |
||
Wersja z 13:56, 6 gru 2010
Bhagawatapurana – piąta purana według tradycyjnego spisu, zwana "Śrimad-Bhagavatam", czy też bhagavata. Śrimad-Bhagawatam jest osobistym komentarzem do Wedantasutry, napisanym przez Śri Wjasadewę.[1] Zostało ono napisane w dojrzałym okresie jego duchowego życia.
Treść
Śrimad-Bhagavatam zostało po raz pierwszy wypowiedziane przez Śrila Śukadewę Goswamiego. Po raz drugi zostało powtórzone w lesie Naimisaranya gdzie wielcy mędrcy, którym przewodził Śaunaka i inni, zebrali się z zamiarem spełnienia szeregu wielkich i nieprzerwanych ceremonii ofiarnych.
Śrimad-Bhagavatam zostało przyniesione ze świata duchowego przez Naradę Muniego, i przekazane jego uczniowi Śrila Vyasadeve. Z kolei później Śrila Vyasadeva przekazał je swemu synowi, Śrila Śukadevie Gosvamiemu, a ten z kolei wygłosił bhagavatę przed Maharadżą Pariksitem w przeciągu jego ostatnich siedmiu dni życia.
Bhagavata została napisana w sanskrycie i ukończona w dwunastu Cantach - pieśniach, które zawierają 18 000 ślok.. Jest jedną z najbardziej znanych i najczęściej studiowanych puran. Znajdujemy w nim nauki o Krsnie, Absolutnej Osobie Boga, o którym wstępne informacje znajdujemy w tekście Bhagawadgity.
Opisy chwał Boga były głównym celem Wjasy dlatego, że ten wielki mędrzec i erudyta skompletował wiele gałęzi literatury wedyjskiej. Zwieńczył je dziełem Vedanta-sutra. Ale nie napisał żadnego dzieła, którego celem byłoby bezpośrednie wysławianie Boga. Stworzył więc literaturę, która pełna jest opisów transcendentalnych chwał imienia, sławy, form, rozrywek, przymiotów, relacji z wielbicielami itd., nieograniczonego Najwyższego Pana.[2]
Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział, że każdy, bez względu na to kim jest, kto jest dobrze obeznany z nauką o Krysznie (zawartej w Śrimad-Bhagavatam i Bhagavad-gicie) może zostać autoryzowanym nauczycielem nauki o Krysznie. [3].
Śrimad-Bhagavatam daje informacje o Prawdzie Absolutnej w Jego aspekcie osobowym. Jest ono wyżej cenione niż literatura impersonalistyczna i wyższej niż część Wed zwana jnana-kanda. Jest ono wyższej postawione od części wed zwanej karma-kanda i nawet od upasana-kanda, ponieważ poleca ono wielbienie Najwyższej Osoby Boga, Pana Śri Kryszny. Bhagawatapurana jest literaturą tak wzniosłą, że przewyższa swymi walorami wszystkie inne wedyjskie pisma święte z powodu swoich transcendentalnych jakości, jest ono transcendentalne w stosunku do wszelkich światowych czynności i światowej wiedzy.[4]
Historia
Odniesienia do Bhagavatam istnieją w wielu najstarszych Puranach. W Padma Puranie, w rozmowie między Gautamą i Maharają Ambarisa. Poradzono tam Królowi, aby regularnie czytał Bhagavatam, jeśli chce uzyskać wyzwolenie z materialnej niewoli.
W przeciągu 500 lat wielu naukowych erudytów i acaryów, takich jak Dżiwa Goswami, Sanatana Goswami, Viśvanatha Cakravarti, Vallabhacarya i wielu innych (nawet po Ćajtanja Mahaprabhu) pisało gruntowne komentarze do Bhagavatam.
Ćajtanja Mahaprabhu stwierdził, że Śrimad-Bhagavatam jest nieskazitelną dźwiękową reprezentacją całej wedyjskiej wiedzy i historii.[5]
Zakres wiedzy
Spis tomów Bhagawatapurany w języku polskim [6]
- Canto 1 - Stworzenie
- Canto 2 - Manifestacja kosmiczna
- Canto 3 - Status Quo
- Canto 4 - Stworzenie czwartego porządku
- Canto 5 - Impuls stwórczy
- Canto 6 - Przypisane obowiązki dla ludzkości
- Canto 7 - Nauka o Bogu
- Canto 8 - Wycofanie kosmicznych światów
- Canto 9 - Wyzwolenie
- Canto 10 - Summum Bonum
Canto 11 i 12 nie zostało jeszcze wydane w języku polskim.
Ciekawostki
Zastanawiające jest to, że mimo nacechowania krysznaizmem, w dziele tym nie występuje imię Śrimati Radharani - skoro uważa się, że Radha i Kryszna są jednością w dwóch formach (Radha jest emanacją Kryszny tożsamą z nim).
W Śrimad-Bhagavatam zostały przedstawione różne historyczne fakty wyselekcjonowane z historii różnych planet.[7]
Linki zewnętrzne
Nama-hatta, Biblioteka On-line
- ↑ Gavin Flood: Hinduizm. Wprowadzenie. Małgorzata Ruchel(tłum.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 147, seria: Ex Oriente. ISBN 978-83-233-2517-8.
- ↑ Śrimad-Bhagavatam 01.05.09
- ↑ Śrimad-Bhagavatam, Wprowadzenie do Canto 1 (Stworzenie). Śri Śrimad Bhaktivedanta Swami Prabhupada. Wydawnictwo BBT
- ↑ Śrimad-Bhagavatam 01.01.03
- ↑ Śrimad-Bhagavatam, 01.03.40
- ↑ Śri Śrimad A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada. Śrimad Bhagavatam. Wydane przez The Bhaktivedanta Book Trust, Indie, 1987 r.
- ↑ Bhagavatam 01.03.40