Świadomość narodowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→W Polsce: drobne merytoryczne + przypis |
→W Polsce: main |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
Znaczny wzrost świadomości narodowej (odrębnej od świadomości przynależności państwowej) miał miejsce w epoce humanizmu i reformacji. Miały na to wpływ takie zjawiska jak ujednolicenie i wzrost znaczenia języka polskiego, prawna i ustrojowa unifikacja państwa, wzrost roli szlachty. Świadomość narodową posiedli w tej epoce w większości reprezentanci stanu szlacheckiego, znaczna część mieszczaństwa (być moze większość) oraz wówczas niewielka grupa stanu chłopskiego. Zakończyła się polonizacja niemieckiego mieszczaństwa (z wyjątkiem miast Prus Królewskich)<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= |imię= |autor link= |tytuł= Panorama dziejów Polski| rozdział= Rozkwit Polski za ostatnich Jagiellonów| nazwisko r= | imię r= | autor r link= |wydawca= Interpress|miejsce= Warszawa|rok= 1983|strony= 56-57|isbn= 83-223-1969-X}}</ref>. |
Znaczny wzrost świadomości narodowej (odrębnej od świadomości przynależności państwowej) miał miejsce w epoce humanizmu i reformacji. Miały na to wpływ takie zjawiska jak ujednolicenie i wzrost znaczenia języka polskiego, prawna i ustrojowa unifikacja państwa, wzrost roli szlachty. Świadomość narodową posiedli w tej epoce w większości reprezentanci stanu szlacheckiego, znaczna część mieszczaństwa (być moze większość) oraz wówczas niewielka grupa stanu chłopskiego. Zakończyła się polonizacja niemieckiego mieszczaństwa (z wyjątkiem miast Prus Królewskich)<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= |imię= |autor link= |tytuł= Panorama dziejów Polski| rozdział= Rozkwit Polski za ostatnich Jagiellonów| nazwisko r= | imię r= | autor r link= |wydawca= Interpress|miejsce= Warszawa|rok= 1983|strony= 56-57|isbn= 83-223-1969-X}}</ref>. |
||
{{main|Sarmatyzm}} |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 19:25, 20 gru 2010
Szablon:Integruj do Szablon:Integruj do
Świadomość narodowa to w wymiarze jednostkowym poczucie przynależności z określonym narodem, z kolei w wymiarze zbiorowym jest to poczucie więzi kulturowo-etnicznej ze świadomością ciągłości historycznej[1].
Dla rozwoju świadomości narodowej podstawowe znaczenie ma jedność pochodzenia, języka, kultury (w tym czasami religii), tradycji politycznej (przy braku tradycji politycznej mówimy o grupie narodowościowej) i zamieszkiwanie na wspólnym obszarze geograficznym[2].
W Polsce
W Polsce objęła początkowo szlachtę, potem mieszczaństwo a ostatecznie i chłopstwo[3].
Znaczny wzrost świadomości narodowej (odrębnej od świadomości przynależności państwowej) miał miejsce w epoce humanizmu i reformacji. Miały na to wpływ takie zjawiska jak ujednolicenie i wzrost znaczenia języka polskiego, prawna i ustrojowa unifikacja państwa, wzrost roli szlachty. Świadomość narodową posiedli w tej epoce w większości reprezentanci stanu szlacheckiego, znaczna część mieszczaństwa (być moze większość) oraz wówczas niewielka grupa stanu chłopskiego. Zakończyła się polonizacja niemieckiego mieszczaństwa (z wyjątkiem miast Prus Królewskich)[4].
Zobacz też
- państwo narodowe
- społeczeństwo obywatelskie
- świadomość społeczna
- społeczeństwo cywilne
- społeczeństwo polityczne
- ↑ Antonina Kłoskowska: Kultury narodowe u korzeni.
- ↑ Mały słownik antropologiczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
- ↑ encyklopedia.interia.pl: Świadomość narodowa. [dostęp 23.11.2010].
- ↑ Rozkwit Polski za ostatnich Jagiellonów. W: Panorama dziejów Polski. Warszawa: Interpress, 1983, s. 56-57. ISBN 83-223-1969-X.