Kazanie Skargi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
WP:SK, drobne redakcyjne |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
W centrum obrazu leży rękawica, nie należąca do żadnej z przedstawionych postaci. Jest to podwójne wyzwanie rzucone przez samego Matejkę, że to on będzie wielkim malarzem i nauczycielem swojego narodu. Rękawice interpretuje się także jako wyzwanie rzucone magnaterii. Przecież po środku stoją: [[Janusz Radziwiłł (kasztelan wileński)|Janusz Radziwiłł]], [[Mikołaj Zebrzydowski (marszałek wielki koronny)|Mikołaj Zebrzydowski]] i [[Stanisław Stadnicki]] - połączeni udziałem w [[Rokosz Zebrzydowskiego|rokoszu]] przeciw królowi. |
W centrum obrazu leży rękawica, nie należąca do żadnej z przedstawionych postaci. Jest to podwójne wyzwanie rzucone przez samego Matejkę, że to on będzie wielkim malarzem i nauczycielem swojego narodu. Rękawice interpretuje się także jako wyzwanie rzucone magnaterii. Przecież po środku stoją: [[Janusz Radziwiłł (kasztelan wileński)|Janusz Radziwiłł]], [[Mikołaj Zebrzydowski (marszałek wielki koronny)|Mikołaj Zebrzydowski]] i [[Stanisław Stadnicki]] - połączeni udziałem w [[Rokosz Zebrzydowskiego|rokoszu]] przeciw królowi. |
||
Na obrazie widoczny jest również hetman [[Jan Zamoyski]] siedzący po lewej stronie na podwyższeniu. Po lewej stronie w dolnej części obrazu widzimy dwóch purpuratów: [[Hipacy Pociej|Hipacego Pocieja]] i biskupa [[Stanisław Karnkowski|Stanisława Karnkowskiego]]. Z prawej zaś są widoczne twarze dwóch posłów oraz kardynała Enrico |
Na obrazie widoczny jest również hetman [[Jan Zamoyski]] siedzący po lewej stronie na podwyższeniu. Po lewej stronie w dolnej części obrazu widzimy dwóch purpuratów: [[Hipacy Pociej|Hipacego Pocieja]] i biskupa [[Stanisław Karnkowski|Stanisława Karnkowskiego]]. Z prawej zaś są widoczne twarze dwóch posłów oraz kardynała [[Enrico Caetani|Enrico Caetaniego]]. Za królem widzimy małego królewicza [[Władysław IV Waza|Władysława]] i [[marszałek wielki koronny|marszałka wielkiego koronnego]] [[Mikołaj Wolski (1553-1630)|Mikołaja Wolskiego]]. U stóp Piotra Skargi siedzi [[Jan Piotr Sapieha]]. |
||
Matejko namalował obraz tuż po załamaniu [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], co jeszcze bardziej potęguje grozę nieruchomego, skamieniałego z przerażenia audytorium i ujętej bardzo dynamicznie, natchnionej postaci królewskiego spowiednika i kaznodziei. Były uczestnik powstania listopadowego i towiańczyk [[Michał Szweycer]] pozował do tego obrazu jako [[Piotr Skarga (kaznodzieja)|Piotr Skarga]]. |
Matejko namalował obraz tuż po załamaniu [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], co jeszcze bardziej potęguje grozę nieruchomego, skamieniałego z przerażenia audytorium i ujętej bardzo dynamicznie, natchnionej postaci królewskiego spowiednika i kaznodziei. Były uczestnik powstania listopadowego i towiańczyk [[Michał Szweycer]] pozował do tego obrazu jako [[Piotr Skarga (kaznodzieja)|Piotr Skarga]]. |
||
Wersja z 22:28, 19 mar 2011
Szablon:Obraz infobox Kazanie Skargi − obraz Jana Matejki z roku 1864.
Opis
Główny bohater historii stoi po prawej stronie. Gest, który wykonuje podkreślony jest jasnym światłem za nim, na jego dłoniach i twarzy co stanowi wyraźny kontrast z ascetycznym ubraniem ożywionym jedynie żółtą lamówką. Doniosły, górujący nad nieruchomym audytorium Skarga żywo gestykuluje. Matejko pokazuje różne reakcje słuchaczy na słowa kaznodziei. Od zasłuchania, zrozumienia, przejęcia po lekceważenie i roztargnienie, jakie widać na twarzy Zygmunta III Wazy, siedzącego niemal po środku, a uważanego za słabego króla.
W centrum obrazu leży rękawica, nie należąca do żadnej z przedstawionych postaci. Jest to podwójne wyzwanie rzucone przez samego Matejkę, że to on będzie wielkim malarzem i nauczycielem swojego narodu. Rękawice interpretuje się także jako wyzwanie rzucone magnaterii. Przecież po środku stoją: Janusz Radziwiłł, Mikołaj Zebrzydowski i Stanisław Stadnicki - połączeni udziałem w rokoszu przeciw królowi.
Na obrazie widoczny jest również hetman Jan Zamoyski siedzący po lewej stronie na podwyższeniu. Po lewej stronie w dolnej części obrazu widzimy dwóch purpuratów: Hipacego Pocieja i biskupa Stanisława Karnkowskiego. Z prawej zaś są widoczne twarze dwóch posłów oraz kardynała Enrico Caetaniego. Za królem widzimy małego królewicza Władysława i marszałka wielkiego koronnego Mikołaja Wolskiego. U stóp Piotra Skargi siedzi Jan Piotr Sapieha.
Matejko namalował obraz tuż po załamaniu powstania styczniowego, co jeszcze bardziej potęguje grozę nieruchomego, skamieniałego z przerażenia audytorium i ujętej bardzo dynamicznie, natchnionej postaci królewskiego spowiednika i kaznodziei. Były uczestnik powstania listopadowego i towiańczyk Michał Szweycer pozował do tego obrazu jako Piotr Skarga.
Praca utrzymana jest w tonach fioletowo-czerwonych z duża ilością purpury co nadaje wrażenie dostojności przedstawienia.