Marian Rapacki (spółdzielca): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Życiorys, rodzina (z "Nowej encyklopedii powszechnej PWN").
Biografia.
Linia 1: Linia 1:
'''Marian Rapacki''' ([[1884]]-[[1944]]) – polski działacz spółdzielczy i niepodległościowy, teoretyk ruchu spółdzielczego.
'''Marian Rapacki''' (ur. [[7 lutego]] [[1884]] w [[Sieradz]]u, zm. [[16 września]] [[1944]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski działacz spółdzielczy i niepodległościowy, teoretyk ruchu spółdzielczego, prezes "Społem".


Od [[1906]] związany ze spółdzielczością oszczędnościowo-pożyczkową, potem rolniczą. Działacz [[Związek Młodzieży Polskiej "Zet"|Związku Młodzieży Polskiej "Zet"]], a następnie [[Narodowy Związek Robotniczy|Narodowego Związku Robotniczego]]. W okresie międzywojennym był m.in. prezesem zarządu [[Związek Spółdzielni Spożywców RP|Związku Spółdzielni Spożywców RP]] oraz (od [[1923]]) wykładał w [[Szkoła Główna Handlowa w Warszawie|Wyższej Szkole Handlowej]]. W [[1920]] objął redakcję "Społem". Pod koniec życia zbliżył się w poglądach do lewicy społecznej. Zginął w czasie [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]].
Syn Bronisława, administratora dóbr rolnych, i Jadwigi z Chełmickich. Od [[1893]] uczył się w Warszawie, gdzie w [[1902]] ukończył ze srebrnym medalem i tytułem kandydata nauk komercjalnych szkołę handlową E. A. Rontalera. W [[1903]] wyjechał na studia do Akademii Handlowej w [[Lipsk]]u, gdzie został przewodniczącym Bratniej Pomocy studentów - Polaków. W Lipsku zaliczył dwa semestry i w [[1904]] udał sie do [[Londyn]]u, gdzie pracował w Towarzystwie Anglo-Syberyjskim dla Eksploatacji Złota, a równocześnie studiował w Pitman's Metropolitan School. W [[1905]] z Londynu pojechał do [[Gdańsk]]a na praktykę w firmie zbożowo-komisowej. W styczniu [[1906]] zaczął pracę jako urzędnik w Towarzystwie Pożyczkowo-Oszczędnościowym w [[Piotrków Trybunalski|Piotrkowie]]. W kwietniu przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę w Warszawskim Syndykacie Rolniczym. Rozwinął wówczas działalność polityczną. Od [[1906]] związany ze spółdzielczością oszczędnościowo-pożyczkową, potem rolniczą. Działacz [[Związek Młodzieży Polskiej "Zet"|Związku Młodzieży Polskiej "Zet"]], a następnie [[Narodowy Związek Robotniczy|Narodowego Związku Robotniczego]]. W okresie międzywojennym był m.in. prezesem zarządu [[Związek Spółdzielni Spożywców RP|Związku Spółdzielni Spożywców RP]] oraz (od [[1923]]) wykładał w [[Szkoła Główna Handlowa w Warszawie|Wyższej Szkole Handlowej]]. W [[1920]] objął redakcję "Społem". Pod koniec życia zbliżył się w poglądach do lewicy społecznej. Zginął w czasie [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]]. Pochowany na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Powązkach]]. Odznaczony [[Krzyż Walecznych|Krzyzem Walecznych]].

Był ojcem [[Adam Rapacki (polityk)|Adama Rapackiego]], ministra spraw zagranicznych 1956-1968.
Żonaty od [[1 lutego]] [[1909]] z Marią z Dobrzańskich, miał dwóch synów - [[Adam Rapacki (polityk)|Adama Rapackiego]], ministra spraw zagranicznych 1956-1968, i Tadeusza.


Główne prace: ''Program gospodarczy spółdzielczości spożywców'' (1936), ''Program spółdzielczości polskiej'' (1944).
Główne prace: ''Program gospodarczy spółdzielczości spożywców'' (1936), ''Program spółdzielczości polskiej'' (1944).

Wersja z 13:56, 17 cze 2011

Marian Rapacki (ur. 7 lutego 1884 w Sieradzu, zm. 16 września 1944 w Warszawie) – polski działacz spółdzielczy i niepodległościowy, teoretyk ruchu spółdzielczego, prezes "Społem".

Syn Bronisława, administratora dóbr rolnych, i Jadwigi z Chełmickich. Od 1893 uczył się w Warszawie, gdzie w 1902 ukończył ze srebrnym medalem i tytułem kandydata nauk komercjalnych szkołę handlową E. A. Rontalera. W 1903 wyjechał na studia do Akademii Handlowej w Lipsku, gdzie został przewodniczącym Bratniej Pomocy studentów - Polaków. W Lipsku zaliczył dwa semestry i w 1904 udał sie do Londynu, gdzie pracował w Towarzystwie Anglo-Syberyjskim dla Eksploatacji Złota, a równocześnie studiował w Pitman's Metropolitan School. W 1905 z Londynu pojechał do Gdańska na praktykę w firmie zbożowo-komisowej. W styczniu 1906 zaczął pracę jako urzędnik w Towarzystwie Pożyczkowo-Oszczędnościowym w Piotrkowie. W kwietniu przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę w Warszawskim Syndykacie Rolniczym. Rozwinął wówczas działalność polityczną. Od 1906 związany ze spółdzielczością oszczędnościowo-pożyczkową, potem rolniczą. Działacz Związku Młodzieży Polskiej "Zet", a następnie Narodowego Związku Robotniczego. W okresie międzywojennym był m.in. prezesem zarządu Związku Spółdzielni Spożywców RP oraz (od 1923) wykładał w Wyższej Szkole Handlowej. W 1920 objął redakcję "Społem". Pod koniec życia zbliżył się w poglądach do lewicy społecznej. Zginął w czasie powstania warszawskiego. Pochowany na Powązkach. Odznaczony Krzyzem Walecznych.

Żonaty od 1 lutego 1909 z Marią z Dobrzańskich, miał dwóch synów - Adama Rapackiego, ministra spraw zagranicznych 1956-1968, i Tadeusza.

Główne prace: Program gospodarczy spółdzielczości spożywców (1936), Program spółdzielczości polskiej (1944).