Konstytucja Rosji z 1918

Konstytucja Rosji bolszewickiej została uchwalona po rewolucji październikowej 10 lipca 1918 roku przez V Wszechrosyjski Zjazd Rad. Była ona ważnym dokumentem dla późniejszego powstania ZSRR.

Cechami charakterystycznymi dla tego dokumentu było:

• Państwo zostało określone mianem Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

• Najwyższą władzę w państwie sprawował Wszechrosyjski Zjazd Rad Delegatów Robotniczych, Chłopskich, Czerwonoarmijskich i Żołnierskich. Miał on być zwoływany minimum dwa razy w roku.

• W okresie między zjazdami najwyższą władzę sprawował Wszechrosyjski Centralny Komitet Wykonawczy. Był on najwyższym organem ustawodawczym, zarządzającym i kontrolnym państwa. Powoływał rząd bolszewicki – Radę Komisarzy Ludowych.

• Podstawowym celem polityki zagranicznej miało być zwycięstwo socjalizmu we wszystkich krajach.

• Obywatelom zostały przyznane podstawowe wolności (słowa, druku, zrzeszania się ludzi pracujących itd.).

• Każdy obywatel miał też wiele obowiązków. Podstawowym był obowiązek pracy – art. 18 konstytucji „Kto nie pracuje, ten nie je”.

• Brak monteskiuszowskiego podziału władzy, ogólnikowość i ideologizm. Ustawa zasadnicza wprowadzała chaos prawny, a praktyka konstytucyjna znacznie różniła się od przepisów.

Zobacz też

• Konstytucja ZSRR

Linki zewnętrzne

Tekst Konstytucji Rosji Radzieckiej (1918) Adam Bosiacki, Utopia, władza, prawo. Doktryna i koncepcje prawne "bolszewickiej" Rosji 1917-1921, Warszawa 1999.