Konstytucja Rosji z 1918

Konstytucja Rosji bolszewickiej została uchwalona po rewolucji październikowej 10 lipca 1918 roku przez III Wszechrosyjski Zjazd Rad. Była ona ważnym dokumentem dla późniejszego powstania ZSRR.

Cechami charakterystycznymi dla tego dokumentu było:

• Państwo zostało określone mianem Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

• Najwyższą władzę w państwie sprawował Wszechrosyjski Zjazd Rad Delegatów Robotniczych, Chłopskich, Czerwonoarmijskich i Żołnierskich. Miał on być zwoływany minimum dwa razy w roku.

• W okresie między zjazdami najwyższą władzę sprawował Wszechrosyjski Centralny Komitet Wykonawczy. Był on najwyższym organem ustawodawczym, zarządzającym i kontrolnym państwa. Powoływał rząd bolszewicki – Radę Komisarzy Ludowych.

• Podstawowym celem polityki zagranicznej miało być zwycięstwo socjalizmu we wszystkich krajach.

• Obywatelom zostały przyznane podstawowe wolności (słowa, druku, zrzeszania się ludzi pracujących itd.).

• Każdy obywatel miał też wiele obowiązków. Podstawowym był obowiązek pracy – art. 18 konstytucji „Kto nie pracuje, ten nie je”.

• Brak monteskiuszowskiego podziału władzy, ogólnikowość i ideologizm. Ustawa zasadnicza wprowadzała chaos prawny, a praktyka konstytucyjna znacznie różniła się od przepisów.

Zobacz też

• Konstytucja ZSRR

Linki zewnętrzne

Tekst Konstytucji Rosji Radzieckiej (1918) Adam Bosiacki, Utopia, władza, prawo. Doktryna i koncepcje prawne "bolszewickiej" Rosji 1917-1921, Warszawa 1999.