Jakub II (król Szkocji): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał ko:제임스 2세 (스코틀랜드) |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał is:Jakob 2. Skotakonungur |
||
Linia 43: | Linia 43: | ||
[[gd:Seumas II na h-Alba]] |
[[gd:Seumas II na h-Alba]] |
||
[[ko:제임스 2세 (스코틀랜드)]] |
[[ko:제임스 2세 (스코틀랜드)]] |
||
[[is:Jakob 2. Skotakonungur]] |
|||
[[it:Giacomo II di Scozia]] |
[[it:Giacomo II di Scozia]] |
||
[[he:ג'יימס השני, מלך סקוטלנד]] |
[[he:ג'יימס השני, מלך סקוטלנד]] |
Wersja z 04:13, 19 lut 2012
Jakub II Ognista Twarz, (ur. 16 października 1430, zm. 3 sierpnia 1460) – król Szkocji 1437–1460 z dynastii Stuartów.
Syn króla Szkocji Jakuba I i Joanny Beaufort, kuzynki Henryka IV, króla Anglii. Jakubowi udało się złamać potęgę rodu Douglasów. 3 lipca 1449 poślubił Marię of Gueldres, z którą miał 7 dzieci:
- syna (ur. i zm. 19 maja 1450),
- Jakuba III, króla Szkocji (1451/1452-1488),
- Aleksandra, pierwszego księcia Albany (ok. 1454-1485),
- Dawida, earla Moray (ok. 1456-1457),
- Jana, pierwszego earla Mar i Garioch (ok. 1459-1479),
- Małgorzatę Szkocką, żonę Williama Crichtona, trzeciego pana Crichton w Auchingoul,
- Marię Szkocką (zm. 1488), żonę Tomasza Boyda, pierwszego earla Arran, potem Jakuba Hamiltona, pierwszego pana Hamilton.
Ciekawostki
- Jakub nauczył się krwawych rządów już jako dziecko. zabójstwo, którego był świadkiem w wieku dziewięciu lat okazało się pouczającą lekcją. 12 lat później Jakub jadł obiad w Stirling z hrabią Douglasem. Znienacka cisnął nożem i ugodził swego gościa. Douglas jeszcze żył, gdy dobili do halabardami słudzy króla. Parlament orzekł, że to sam Douglas był winien swojej śmierci, a nie król.
- Przydomek Ognista Twarz zyskał ze względu na jaskrawoczerwone znamię na twarzy, które miał od urodzenia.
Śmierć
Jakub II oblegał angielski zamek Roxburgh w 1460 r. Używał do tego dział, w tym największego, które nazwał Lew. Kiedy zbliżała się jego małżonka, kazał wypalić z dział na jej cześć. Król sam odpalił Lwa lecz działo wybuchło zabijając przy okazji Jakuba. Jego żołnierze z czarnym humorem stwierdzili że: Lew zagryzł swego pana. Jakub byłby zadowolony gdyby wiedział że jego żona Maria sama poprowadziła szturm i zdobyła Roxburgh dla ich syna - Jakuba III.