Jehu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.2+) (Robot poprawił id:Yehu |
m r2.7.2+) (Robot poprawił fr:Jéhu |
||
Linia 47: | Linia 47: | ||
[[en:Jehu]] |
[[en:Jehu]] |
||
[[es:Jehú]] |
[[es:Jehú]] |
||
[[fr: |
[[fr:Jéhu]] |
||
[[hak:Yâ-fu-vòng]] |
[[hak:Yâ-fu-vòng]] |
||
[[ko:예후]] |
[[ko:예후]] |
Wersja z 05:38, 6 mar 2012
Jehu (hebr. יֵהוּא , On jest Jahwe, w tekstach asyryjskich: Jaua) – postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Jozafata, syna Nimsziego, władca starożytnego królestwa północnego Izraela w l. 841-814 r. p.n.e.[1]
Początkowo jeden z dowódców wojskowych króla Jorama, później, podburzony przez proroka Elizeusza, wywołał powstanie religijne, w wyniku którego wyeliminowana została ze sceny politycznej dynastia Omrydów. Krwawe prześladowania Jehu miały na celu przywróceniu religii jahwistycznej, chociaż sam król nie zdelegalizował kultu najstarszego bożka królestwa − złotego cielca.
Za panowania Jehu kraj został zaatakowany przez króla Aramejczyków Chazaela: W owym czasie Pan zaczął uszczuplać Izraela: Chazael pobił Izraelitów na całym ich obszarze, od Jordanu na wschód słońca, cały obszar Gileadu, Gadytów, Rubenitów, Manassytów - od Aroeru, który leży nad rzeką Arnon - Gilead i Baszan (2Krl 10,32-33, cyt. za Biblią Tysiąclecia).
Pojawia się w II Księdze Królewskiej, w rozdz. 9-10
Jehu w źródłach asyryjskich
Salmanasar III (858-825 p.n.e.), władca Asyrii, wymienia Jehu pośród podległych sobie królów. Na tzw. czarnym obelisku Salmanasara III, sławiącym militarne dokonania tego władcy, Jehu przedstawiony został w scenie składania trubutu królowi asyryjskiemu. Towarzysząca tej scenie inskrypcja w piśmie klinowym głosi:
"Trybut Jehu, z rodu Omri (akad. mIa-u-a mār mHu-um-ri). Otrzymałem od niego srebro, złoto, złotą misę, złotą wazę z ostro zakończonym dnem, złote kubki, złote naczynia, cynę, berło (godne) królewskiej dłoni, włócznie"[2]