Oblężenie Poznania (1704)

Oblężenie Poznania (1704)

{{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Poznań
Terytorium	Wielkopolska
Wynik	Zwycięstwo Szwedów
Strony konfliktu
pospolite ruszenie Saksonia siły moskiewskie Szwecja
Dowódcy
Johann Matthias von Schulenburg, Jan Reinhold Patkul generał Johan August Meijerfeld, generał Arwed Axel Mardefeld
Siły
9500 3000
Straty
kilkunastu zabitych i rannych 11 zabitych, 28 rannych
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | commons = | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: "data" oraz "opis".

Obleżenie Poznania 1704.

W roku 1703 Szwedzi zajęli Poznań pozostawiając w nim kilkusetosobową załogę wojskową. Kilka miesięcy później król August połączył się z Moskwą i wkroczył na ziemie Wielkopolski. W tym samym czasie pod Poznań nadciągnęły wojska szwedzkie w sile 6000 ludzi. Dnia 18 sierpnia 1704 r. obie strony stoczyły pierwszą potyczkę, w wyniku której Szwedzi wycofali się w kierunku Torunia. Po tym sukcesie Sasi pod przez kilka dni niepokolili załogę szwedzką Poznania, po czym na rozkaz króla zawrócili do Warszawy. Pod miastem pozostały jedynie polskie choragwie pospolitego ruszenia, które skutecznie blokowały miasto. Wkrótce siły te wzmocnione zostały piechotą saską Brandta oraz częścią pichoty moskiewskiej Johana Patkula. Gdy we wrześniu, dowodzący załogą szwedzką generał Arwed Axel Mardefeld dowiedział się o nadciągających posiłkach, które prowadził generał Johan August Meierfeld, postanowił zaatakować załogę polską. Dnia 20 września Szwedzi po krótkiej potyczcie przepędzili odział pospolitego ruszenia w Stęszewie. Cztery dni później wojsko Meijerfeldta zajęło stanowiska na przedmieściach Poznania. Tym samym siły szwedzkie w mieście osiągnęły liczbę 3000 ludzi oraz 14 armat. Gdy po paru dniach pod miastem pojawiły się wojska saskie Brandta 3500 ludzi oraz Patkula 6000 ludzi, Szwedzi rozpoczęli przygotowania do obrony.

Początek oblężenia datowany jest na 14 października 1704 r. Oblegajacy zajęli stanowiska na pobliskich wzniesieniach, rozpoczynając bombardowanie miasta. Trwajacy kilka dni ostrzał nie przyniósł jednakże większych szkód zarówno Szwedom jak i mieszkańcom. Do dnia 24 października atakujący próbowali dokonać wyłomu w murach. W dniach 28-29 października sprzymierzeni zasypali miasto bombami i kamieniami, kilka wypadów szwedzkich zostało powstrzymanych. Dwa dni później koło Bramy Wronieckiej powstaje ogromny wyłom o szerokości 80 kroków, nie było jednak spodziewanego szturmu oblegających. 2 listopada w obozie sprzymierzonych zarządzono odwrót, który nastąpił w nocy. Następnego dnia triumfujący Szwedzi wyszli z miasta podejmując marsz za uchodzącym przeciwnikiem. Straty szwedzkie podczas oblężenia wyniosły 11 zabitych i 28 rannych, straty sprzymierzonych były niższe.

Źródło

• Kazimierz Jarochowski: Zdobywcy i okupanci staropolskiego Poznania. Wydawnictwo Miejskie, Poznań 2007.