Wojny macedońskie

Wojny Macedońskie – konflikty zbrojne między Starożytnym Rzymem, a Macedonią na przełomie III i II wieku p.n.e.

Pierwsza wojna

Pierwsza wojna trwała w latach 215-205 p.n.e. Została wywołana przez króla Macedonii Filipa V, który znalazł się w sojuszu z Hannibalem. Po stronie rzymskiej, opowiedział się również Związek Etolski i Pergamon. Walki toczyły się na terenie Grecji w ich wyniku Macedonia uzyskała część Ilirii.

Druga wojna

Druga wojna rozpoczęła się w 200 i trwała do 197 p.n.e. Tym razem Rzym wraz ze sprzymierzeńcami (Pergamon, Związek Etolski i Achajski, Rodos) pokonał króla Filipa V w bitwie pod Kynoskefalaj. Po przegranej Macedonia musiała zapłacić wysoką kontrybucję Rzymowi, oraz zrzec się praw do Ilirii. Po tym zwycięstwie w 196 p.n.e. Rzym proklamował wolność miast greckich.

Trzecia wojna

Ostatnie trzecia wojna, trwała w latach 171-168 p.n.e. Król Macedonii Perseusz, na czele koalicji antyrzymskiej, próbował odzyskać Ilirię, oraz pokonać rosnącego w siłę wroga. Jednak jego armia została pobita w bitwie pod Pydną w 168 p.n.e. w wyniku czego sama Macedonia została zaanektowana i stała się jedną z prowincji Starożytnego Rzymu.