Bhagawatapurana

Ilustracja z Bhagawatapurany (manuskrypt), Jaśoda kąpie Krysznę

Bhagawatapurana – piąta purana według tradycyjnego spisu, zwana "Śrimad-Bhagavatam", czy też bhagavata. Śrimad-Bhagawatam jest osobistym komentarzem do Wedantasutry, napisanym przez Śri Wjasadewę. Zostało ono napisane w dojrzałym okresie jego duchowego życia.

Treść

Śrimad-Bhagavatam zostało po raz pierwszy wypowiedziane przez Śrila Śukadewę Goswamiego. Po raz drugi zostało powtórzone w lesie Naimisaranya gdzie wielcy mędrcy, którym przewodził Śaunaka i inni, zebrali się z zamiarem spełnienia szeregu wielkich i nieprzerwanych ceremonii ofiarnych.

Śrimad-Bhagavatam zostało przyniesione ze świata duchowego przez Naradę Muniego, i przekazane jego uczniowi Śrila Vyasadeve. Z kolei później Śrila Vyasadeva przekazał je swemu synowi, Śrila Śukadevie Gosvamiemu, a ten z kolei wygłosił bhagavatę przed Maharadżą Pariksitem w przeciągu jego ostatnich siedmiu dni życia.

Bhagavata została napisana w sanskrycie i ukończona w dwunastu Cantach – pieśniach, które zawierają 18 000 ślok. Jest jedną z najbardziej znanych i najczęściej studiowanych puran. Znajdujemy w nim nauki o Krsnie, Absolutnej Osobie Boga, o którym wstępne informacje znajdujemy w tekście Bhagawadgity.

Opisy chwał Boga były głównym celem Wjasy dlatego, że ten wielki mędrzec i erudyta skompletował wiele gałęzi literatury wedyjskiej. Zwieńczył je dziełem Vedanta-sutra. Ale nie napisał żadnego dzieła, którego celem byłoby bezpośrednie wysławianie Boga. Stworzył więc literaturę, która pełna jest opisów transcendentalnych chwał imienia, sławy, form, rozrywek, przymiotów, relacji z wielbicielami itd., nieograniczonego Najwyższego Pana.

Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział, że każdy, bez względu na to kim jest, kto jest dobrze obeznany z nauką o Krysznie (zawartej w Śrimad-Bhagavatam i Bhagavad-gicie) może zostać autoryzowanym nauczycielem nauki o Krysznie.

Śrimad-Bhagavatam daje informacje o Prawdzie Absolutnej w Jego aspekcie osobowym. Jest ono wyżej cenione niż literatura impersonalistyczna i wyższej niż część Wed zwana jnana-kanda. Jest ono wyższej postawione od części wed zwanej karma-kanda i nawet od upasana-kanda, ponieważ poleca ono wielbienie Najwyższej Osoby Boga, Pana Śri Kryszny.

Bhagawatapurana jest literaturą tak wzniosłą, że przewyższa swymi walorami wszystkie inne wedyjskie pisma święte z powodu swoich transcendentalnych jakości, jest ono transcendentalne w stosunku do wszelkich światowych czynności i światowej wiedzy.

Historia

Odniesienia do Bhagavatam istnieją w wielu najstarszych Puranach. W Padma Puranie, w rozmowie między Gautamą i Maharają Ambarisa. Poradzono tam Królowi, aby regularnie czytał Bhagavatam, jeśli chce uzyskać wyzwolenie z materialnej niewoli.

W przeciągu 500 lat wielu naukowych erudytów i acaryów, takich jak Dżiwa Goswami, Sanatana Goswami, Viśvanatha Cakravarti, Vallabhacarya i wielu innych (nawet po Ćajtanja Mahaprabhu) pisało gruntowne komentarze do Bhagavatam.

Ćajtanja Mahaprabhu stwierdził, że Śrimad-Bhagavatam jest nieskazitelną dźwiękową reprezentacją całej wedyjskiej wiedzy i historii.

Zakres wiedzy

Strona z Bhagawatapurany : awatar Waraha

Spis tomów Bhagawatapurany w języku polskim

• Canto 1 – Stworzenie
• Canto 2 – Manifestacja kosmiczna
• Canto 3 – Status Quo
• Canto 4 – Stworzenie czwartego porządku
• Canto 5 – Impuls stwórczy
• Canto 6 – Przypisane obowiązki dla ludzkości
• Canto 7 – Nauka o Bogu
• Canto 8 – Wycofanie kosmicznych światów
• Canto 9 – Wyzwolenie
• Canto 10 – Summum Bonum

Canto 11 i 12 nie zostało wydane w języku polskim.

Ciekawostki

Zastanawiające jest to, że mimo nacechowania krysznaizmem, w dziele tym nie występuje imię Śrimati Radharani – skoro uważa się, że Radha i Kryszna są jednością w dwóch formach (Radha jest emanacją Kryszny tożsamą z nim).

W Śrimad-Bhagavatam zostały przedstawione różne historyczne fakty wyselekcjonowane z historii różnych planet.

Linki zewnętrzne

Nama-hatta, Biblioteka On-line