Zatoka San Francisco

Zatoka San Francisco

Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Kalifornia
Lokalizacja	{{{lokalizacja}}}
Powierzchnia	4200
Wymiary	{{{wymiary}}}
Głębokość • maksymalna	{{{głębokość maksymalna}}}
Cieki wodne uchodzące	Sacramento, San Joaquin
Miejscowości nadbrzeżne	San Francisco, Oakland, San Jose
Wyspy	Alcatraz, Yerba Buena, Treasure Island, Wyspa Ellis, Wyspa Angel
[[Plik:{{{mapka zatoki}}}|240x240px|alt=Mapka zatoki|{{{opis mapki zatoki}}}]] {{{opis mapki zatoki}}}
Położenie na mapie Kalifornii Zatoka San Francisco
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Zatoka San Francisco
37°42′30″N 122°16′49″W

{{Zatoka infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | lokalizacja = | mapka zatoki = | opis mapki zatoki = | wymiary = | głębokość maksymalna = Nieznane pola: "opis grafiki mapy", "akwen 3", "szerokość", "długość", "głębokość max", "akwen 1", "jednostka_dług", "grafika mapy", "jednostka_pow", "jednostka_obj" oraz "akwen 2".

Zdjęcie satelitarne obszaru zatoki. Uskok San Andreas jest widoczny jako linia biegnąca po przekątnej z lewego górnego rogu do dolnego prawego. Zielone i złote pomarszczone obszary to góry, w większości niezamieszkane. Szary to obszar zabudowany. W górnym prawym rogu rolnicza nizina, część Doliny Kalifornijskiej.

Zatoka San Francisco − płytkie, rozległe estuarium łączące się z oceanem przez cieśninę Golden Gate (Złota Brama) z Pacyfikiem. Zatokę otaczają miasta: San Francisco, Oakland i San Jose oraz szereg mniejszych miejscowości tworzących aglomerację San Francisco. Zlewisko zatoki obejmuje około 40% powierzchni stanu Kalifornia w USA. Rzeki Sacramento i San Joaquin, wypływające z gór Sierra Nevada, wpadają do zatoki Suisun, przepływają przez cieśninę Carquinez i razem z rzeką Napa uchodzą do zatoki San Pablo. Łączy się ona na południu z zatoką San Francisco. Nazwa ta obejmuje często cały system zatok o łącznej powierzchni 4 200 km². Główna część zatoki ma od 5 do 20 km ze wschodu na zachód i od 77 do 100 km, w zależności od źródła, z północy na południe.

Pierwotnie większość wybrzeży zatoki stanowiły obszary podmokłe. Od połowy XIX wieku do końca XX ponad 1/3 tego obszaru została zasypana i w dużej części zabudowana. Powstałe grube pokłady wilgotnej ziemi zachowują się jak ciecz w czasie trzęsień ziemi. W czasie trzęsienia Loma Prieta w 1989 większość poważnych zniszczeń była na tych obszarach.

Zatoka została odkryta w 1769 przez Hiszpana Gaspara de Portolà, który nie mogąc odnaleźć Monterey w Kalifornii, w poszukiwaniu wody i pożywienia, wylądował koło dzisiejszej Pacifica w hrabstwie San Mateo. Tam ze wzgórza dostrzegł zatokę. Natomiast, jako pierwszy, wpłynął do niej Juan de Ayala w 1775.

Zatoka jest miejscem rozrodu i „żłobkiem” dla pacyficznych zwierząt - m.in. ryb i krabów. Pozostałe słone bagna stanowią większość słonych bagien Kalifornii, utrzymują liczne zagrożone gatunki i odgrywają ważną rolę jako filtr zanieczyszczeń i osadów. Zatoka jest kluczowym ogniwem na szlaku wędrówek ptaków wzdłuż wybrzeża Pacyfiku, w tym dla milionów gęsi i kaczek.

Temperatura wody waha się w ciągu roku od 8 do 23 °C.

Przez zatokę przerzuconych jest 5 mostów: Golden Gate, Richmond-San Rafael, San Francisco-Oakland Bay, Hayward-San Mateo, Dumbarton.

Pośrodku zatoki znajduje się wyspa Alcatraz, na której mieściło się osławione więzienie Alcatraz Federal Penitentiary.

Przez górzystą wyspę Yerba Buena przebiega most San Francisco-Oakland Bay. Od północy przylega do niej sztuczna Treasure Island - miejsce wystawy światowej w 1939. Bliżej wybrzeża znajduje się wyspa Angel, znana jako zachodnia wyspa Ellis, ponieważ służyła jako miejsce przybycia emigrantów z Dalekiego Wschodu.

Panorama zatoki