Jarosław Isajewycz

Jarosław Dmytrowycz Isajewycz, ukr.: Ярослав Дмитрович Ісаєвич (ur. 7 marca 1936 w Werbie, zm 24 czerwca 2010 we Lwowie) – ukraiński historyk.

Jego ojcem był Dmytro Isajewycz, w przeszłości członek Ukraińskiej Centralnej Rady i delegat Ukraińskiej Republiki Ludowej na konferencję pokojową w Paryżu, który w 1930 roku powrócił na Ukrainę z Francji.

Ukończył wydział filologiczny Uniwersytetu Lwowskiego w 1952. W 1961 roku Isajewycz uzyskał stopień kandydata nauk (odpowiednik doktora). W 1975 roku Isajewycz wydał kolejną książkę – Perszodrukar Iwan Fedorow ta wynyknennia drukarstwa w Ukrajini (Pierwszy drukarz Iwan Fedorow i narodziny drukarstwa na Ukrainie). Trzy lata później uzyskał w Moskwie stopień doktora nauk (odpowiednik doktora habilitowanego). Od 1992 członek ukraińskiej akademii nauk. Prezydent Międzynarodowej Acocjacji Ukrainistów, szef Narodowego Komitetu Historyków Ukrainy. Prowadził wykłady na Ukrainie, w USA i w innych krajach, także w Polsce (na zaproszenie PAN).

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

Publikacje w języku polskim

• Kościół greckokatolicki a niektóre aspekty rozwoju kultury ukraińskiej i białoruskiej w XVII-XVIII wieku, "Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze" 4/5 (1997), s. 169-181.
• Z dziejów parafialnych bractw cerkiewnych w metropolii kijowskiej od XVI-XX w., "Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej" 3 (2010), s. 129-140.

Bibliografia

• Andrij Portnow, Dwaj historycy w jednym Lwowie, "Nowa Europa Wschodnia (2011), z. 5, s. 158-168 [1].
• Andrzej Gil, Jarosław Dmytrowycz Isajewicz - lwowski uczony - świata obywatel (1936-2010), "Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej" (2010), s. s. 185-188.

Linki zewnętrzne

• Biografia. Ostatni dostęp: 2012-03