Kościół Świętej Elżbiety w Bratysławie

Kościół św. Elżbiety w Bratysławie

Kostol svätej Alžbety

Państwo	Słowacja
Miejscowość	Bratysława
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Elżbiety
Historia Data rozpoczęcia budowy 1909 Data zakończenia budowy 1913 Fundator Franciszek Józef I
Dane świątyni Styl secesyjny Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Bratysławy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Słowacji Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie kraju bratysławskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

{{Świątynia chrześcijańska infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | współrzędne = | adres = Nieznane pola: "data rejestracji", "minutN", "pozycja napisu", "rejestr", "sekundN", "kod języka", "nr rej. zabytku", "sekundE", "minutE", "stopniN" oraz "stopniE".

Kościół św. Elżbiety (słow. Kostol svätej Alžbety, węg. Szent Erzsébet-templom, niem. Sankt-Elisabeth-Kirche), zwany też Niebieskim kościółkiem (Modrý kostolík) – secesyjna, jednonawowa świątynia znajdująca się w Bratysławie, w dzielnicy Stare Miasto. Fundatorem był cesarz Franciszek Józef I – w powszechnej opinii druga w mieście świątynia poświęcona św. Elżbiecie miała uczcić pamięć jego tragicznie zmarłej żony, cesarzowej Elżbiety.

Swoją nazwę zawdzięcza niebieskiemu kolorowi ścian zewnętrznych świątyni. Nietypowy kształt i eliptyczna wieża o wysokości prawie 37 metrów to zasługa projektanta, Ödöna Lechnera, węgierskiego architekta, współtwórcy wielu budynków secesyjnych w Budapeszcie. Kościół powstał w latach 1909–1913, a za patronkę przyjęto św. Elżbietę Węgierską, żyjącą w XIII wieku, urodzoną na bratysławskim zamku. Początkowo świątynię miała wieńczyć kopuła, ostatecznie zdecydowano się na dach czterospadowy. Znacznie pomniejszona kopuła, w kształcie w jakim planowano wybudować kopułę nad kościołem, znajduje się nad kazalnicą.

W świątyni charakterystyczne są formy ceramiczne, tzw. majolika z manufaktury Zsolnay'a z Peczu; kolor niebieski dominuje zarówno w wystroju wnętrza jak i z zewnątrz. Wejścia do świątyni obudowane są neoromańskimi filarami z elementami orientalnymi.

Nad głównym wejściem znajduje się mozaika przedstawiającą patronkę kościoła z różami. Obraz z podobną sceną jest również umieszczony wewnątrz, nad głównym ołtarzem, natomiast w ołtarzu bocznym płaskorzeźba pokazuje św. Teresę. Autorami elementów wyposażenia byli artyści węgierscy. Wewnątrz znajdowało się kiedyś marmurowe epitafium poświęcone cesarzowej Elżbiecie, w miejscu płaskorzeźby św. Teresy – obecnie jest ono w budynku plebanii.

Dzwony w świątyni zainstalowano w 1911 r. Podczas konsekracji w głównym ołtarzu umieszczono relikwie św. Elżbiety, św. Klemensa i św. Teodory.

W pobliżu kościoła, na ulicy Grösslingovej, znajdują się secesyjne budynki gimnazjum, tzw. Gymnázium Gamča, również zaprojektowane przez Lechnera, które razem ze świątynią oraz plebanią tworzą zwarty i dopasowany obszar architektoniczny. W ostatnim okresie kościół jak i plebanię gruntownie odremontowano.

Zobacz też

• Elżbieta Bawarska.

Galeria

• 
  Mozaika nad głównym wejściem i wieża
• 
  Tablica fundatorów kościoła
• 
  Druga tablica fundatorów
• 
  Wnętrze świątyni
• 
  Gimnazjum obok kościoła – ta część budynku została kilka lat temu odnowiona
• 
  Gimnazjum – strona nieodnowiona