II wojna kappelska

II wojna kappelska – konflikt pomiędzy kantonami katolickimi a protestanckimi w Szwajcarii w 1531 r.

Do I wojny doszło w 1529 r. Wojska protestanckie zajęły szereg miejscowości w Argowii. Siły obu walczących stron nie chciały jednak za bardzo walczyć ze sobą, o czym świadczy fakt częstego bratania się żołnierzy obu armii. 26 czerwca doszło zatem do zawarcia pokoju kończącego I wojnę kappelską w wyniku którego postanowiono, że na terenach wspólnej władzy, miejscowe władze decydować będą o wyznaniu ich mieszkańców. Protestanci nie byli jednak zadowoleni z tego układu i szykowali koalicję z landgrafami z Hesji i Bazylei.

Powodem wybuchu II wojny kappelskiej w marcu 1531 r. było wprowadzenie blokady przywozu zboża do kantonów katolickich przez Zurych i Berno. Stroną atakującą były tym razem kantony katolickie, które dysponowały 8000 ludzi. Protestanci dysponowali siłami zaledwie 1200 ludzi z Zurychu pod dowództwem Huldrycha Zwinglego – reformatora zuryskiego i twórcy szwajcarskiego protestantyzmu. Zaskoczeni protestanci ponieśli klęskę pod Kappel, w której zginął Zwingli, co stało się powodem do zawarcia ostatecznego pokoju kończącego stan wojny pomiędzy protestantami a katolikami.

Zobacz też: słynne bitwy.