Negacjonizm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Negacjonizm i antysemityzm: -"Nie jest regułą" (jeśli "wielu" to nie "wszyscy"), drobne merytoryczne |
→Organizacje propagujace negacjonizm: poprawa linków |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
===Organizacje propagujace negacjonizm=== |
===Organizacje propagujace negacjonizm=== |
||
Najcześciej są to partie polityczne, środowiska lub redakcje o charakterze [[ |
Najcześciej są to partie polityczne, środowiska lub redakcje o charakterze: [[skrajna prawica|skrajnie prawicowym]], [[nacjonalizm|nacjonalistycznym]], lub reprezentujące [[neonazizm|lewicę narodową]]. Propagowanie idei negacjonizmu koncentruje sie wokół niewielkich wydawnictw, w ostatnich latach również stron internetowych. Najbardziej znane, istniejące wydawnictwa i ośrodki propagujące negacjonizm to tzw. [[Institute for Historical Review]] w USA, czy [[Radio Islam]] – szwedzka strona internetowa na serwerze amerykanskim. |
||
Czołowi przedstawiciele negacjonizmu: |
Czołowi przedstawiciele negacjonizmu: |
||
Wersja z 07:35, 16 paź 2006
Negacjonizm, kłamstwo oświęcimskie, (Holocaust Denial, Holocaustleugnung, négationnisme, negacionismo) - ruch polityczny lansujący tezę, że przyjęta powszechnie wersja Holocaustu jest albo w dużym stopniu przesadzona, albo jest całkowitym fałszerstwem.
Nazewnictwo
Zwolennicy uzywaja najchetniej okreslenia rewizjonizm historyczny, potocznie rewizjonizm. Obydwa pojęcia używane są od dawna w innym, szerszym zakresie. Przeciwnicy używają raczej określenia rewizjonizm polityczny, Kłamstwo oświęcimskie. Kluczowym punktem sporu o nazewnictwo jest definicja negacjonizmu jako stanowisko naukowe, czego – jak dotąd bezskutecznie - domagają sie jego zwolennicy.
Negacjonizm i antysemityzm
Krytycy zaliczają negacjonizm do jednej ze "spiskowych teorii dziejów", zaś wielu zwolenników negacjonizmu jest też zwolennikami nazizmu, neonazizmu i antysemityzmu.
Według negacjonistów Holocaust nie miał miejsca. Natomiast zdaniem rewizjonistów jego rozmiary zostały znacznie wyolbrzymione przez wojenną i powojenną propagandę aliantów. Obie grupy uznają, że dominujące w świecie zachodnim poglądy, to w rzeczywistosci efekt ideologicznej manipulacji. Manipulacja ta miałaby służyć legitymizacji tezy o moralnej wyższości zwycięskich idei demokracji liberalnej i komunizmu nad narodowym socjalizmem.
Propagowanie negacjonizmu
W szeregu krajów zachodnich, w tym w Polsce, rozpowszechnianie negacjonizmu jest karalne. Propagowanie negacjonizmu jest więc najcześciej zepchnięte na margines, ma ograniczony dostep do mediow. W Polsce artykuły na ten temat publikowała prasa narodowo-radykalna i tradycjonalistyczna. Najlepsza koniuktura dla ruchu łączyła sie na ogół z nagłośnioną w mediach kontrowersją wokół jego znanych przedstawicieli, jak np. David Irving, Robert Faurisson czy Fred Leuchter. W Iranie i wielu krajach arabskich negacjonizm jest oficjalnie uznawany i propagowany, tam też organizacje poszukują dodatkowych funduszy na swoją dzialaność. Obecnie wiekszość organizacji, wydawnictw i stron internetowych negacjonistów ma swoje oficjane siedziby w krajach o wysokim stopniu tolerancji dla kontrowersyjnych nawet poglądów politycznych – przede wszytkim USA i Australia, w Europie też Wielka Brytania.
Organizacje propagujace negacjonizm
Najcześciej są to partie polityczne, środowiska lub redakcje o charakterze: skrajnie prawicowym, nacjonalistycznym, lub reprezentujące lewicę narodową. Propagowanie idei negacjonizmu koncentruje sie wokół niewielkich wydawnictw, w ostatnich latach również stron internetowych. Najbardziej znane, istniejące wydawnictwa i ośrodki propagujące negacjonizm to tzw. Institute for Historical Review w USA, czy Radio Islam – szwedzka strona internetowa na serwerze amerykanskim.
Czołowi przedstawiciele negacjonizmu: