Neofit (Karaabow): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: porządkuję parametry szablonu {{Władca}} |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
Linia 65: | Linia 65: | ||
Autor opracowała poświęconego eparchii widyńskiej, wydanej w 1924, jak również tekstów teologicznych<ref name="bg"/>. |
Autor opracowała poświęconego eparchii widyńskiej, wydanej w 1924, jak również tekstów teologicznych<ref name="bg"/>. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
{{Władca |
{{Władca |
Wersja z 02:47, 22 sty 2018
Nikoła Karaabow | |
metropolita widyński | |
Data i miejsce urodzenia |
1865/1868 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 lutego 1971 |
metropolita widyński | |
Okres sprawowania |
1914-1971 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Śluby zakonne |
1891 |
Prezbiterat |
1889 |
Chirotonia biskupia |
21 czerwca 1909 |
Data konsekracji |
21 czerwca 1909 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||
| |||||||||||
|
Neofit, imię świeckie Nikoła Mitew Karaabow (ur. 1865 lub 1868 w Gyłybowie, zm. 26 lutego 1971 w Widyniu) — bułgarski biskup prawosławny.
W 1889 został wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty, jednak już dwa lata później jego małżonka zmarła. Złożył wówczas wieczyste śluby mnisze z imieniem Neofit. Następnie wyjechał do Rosji, gdzie uzyskał wykształcenie teologiczne: w 1896 ukończył seminarium duchowne w Petersburgu, zaś w 1900 - Petersburską Akademię Duchowną[1].
Po powrocie do Bułgarii był początkowo przez dwa lata protosynglem parafii prawosławnych w Sliwenie, następnie od 1902-1905 - w Widyniu, a od 1905-1906 - protosynglem przy Świętym Synodzie Egzarchatu Bułgarskiego w Sofii. Brał aktywny udział w prowadzonej przez Cerkiew działalności oświatowej i dobroczynnej[1]. W latach 1906-1912 był rektorem seminarium duchownego w Sofii oraz jednym z redaktorów oficjalnego organu Egzarchatu Bułgarskiego, pisma Cyrkowen Westnik[1].
W 1909 przyjął chirotonię biskupią z tytułem biskupa welickiego, wikariusza metropolii sofijskiej. Po pięciu latach objął katedrę widyńską. Od 1921 był także członkiem Świętego Synodu Egzarchatu Bułgarskiego, zaś w latach 1930-1944 przewodniczył jego pracom. W czasie II wojny światowej występował w obronie Żydów bułgarskich[1]. Urząd metropolity widyńskiego sprawował do śmierci[1].
Autor opracowała poświęconego eparchii widyńskiej, wydanej w 1924, jak również tekstów teologicznych[1].