Publiusz Mucjusz Scewola: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Redukuję wywołanie Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek
dr., poprawa przypisów, jeśli opracowanie powtarza to co jest w źródle, wtedy należy podać źródło
Linia 13: Linia 13:
|poprzednik =
|poprzednik =
|następca =
|następca =
|2 funkcja = [[Konsulowie rzymscy|Konsul rzymski]] wraz z Lucjuszem Kalpurniuszem Pizonem Frugi
|2 funkcja = [[Konsulowie rzymscy|Konsul rzymski]]
|2 partia =
|2 partia =
|2 od = 133 p.n.e.
|2 od = 133 p.n.e.
Linia 25: Linia 25:
'''Publiusz Mucjusz Scewola''' ({{łac.|Publius Mucius Scaevola}}) – polityk rzymski okresu [[Republika rzymska|republiki]] i wybitny [[prawnik]]. Pod koniec życia był przewodniczącym kolegium [[pontyfik]]ów ({{łac.|Pontifex Maximus}}).
'''Publiusz Mucjusz Scewola''' ({{łac.|Publius Mucius Scaevola}}) – polityk rzymski okresu [[Republika rzymska|republiki]] i wybitny [[prawnik]]. Pod koniec życia był przewodniczącym kolegium [[pontyfik]]ów ({{łac.|Pontifex Maximus}}).


Karierę polityczną rozpoczął od [[Trybun ludowy|trybunatu ludowego]] w 141 p.n.e., podczas którego oskarżył [[pretor]]a roku poprzedniego Lucjusza Hostiliusza Tubulusa o korupcję<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = T.R.S.Broughton | tytuł = The Magistrates of the Roman Republic Vol.I | wydawca = The American Philological Association | miejsce = Nowy Jork | data = 1951 | strony = 477 | url = http://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015009351001;view=1up;seq=503}}</ref> ([[Cyceron]] ''Listy do Attikusa'' XII.5b<ref>{{Cytuj stronę | url = http://perseus.uchicago.edu/perseus-cgi/citequery3.pl?dbname=PerseusLatinTexts&getid=1&query=Cic.%20Att.%2012.5B | tytuł = Epistulae ad Atticum | nazwisko = Cicero | praca = Latin Texts in Translation | opublikowany = perseus.uchicago.edu | język = en | data dostępu = 2013-08-14}}</ref>).
Karierę polityczną rozpoczął od [[Trybun ludowy|trybunatu ludowego]] w 141 p.n.e., podczas którego oskarżył [[pretor]]a roku poprzedniego Lucjusza Hostiliusza Tubulusa o korupcję<ref>Cyceron, ''Listy do Attyka'', 12.5b.</ref>.


Sam objął preturę w roku 136 p.n.e.<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = T.R.S.Broughton | tytuł = The Magistrates of the Roman Republic Vol.I | strony = 486 | url = http://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015009351001;view=1up;seq=512}}</ref> W trakcie jego konsulatu (133 p.n.e.) miały miejsce wypadki związane z reformami braci Grakchów. Według [[Plutarch]]a był jedną z osób, które opiniowały ''lex Agraria'' przed jej uchwaleniem (''Tyberiusz Grakchus'' IX<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Plutarch | tytuł = Lives Vol.X | wydawca = Harvard University Press, William Heinemann Ltd. | miejsce = Cambridge Mass., Londyn | data = 1959 | seria = Loeb Classical Library 102 | strony = 163-165 | isbn = 9780674991132 | url = http://archive.org/stream/plutarchslives10plutuoft#page/162/mode/2up}}</ref>). Później w związku ze sprawą odmówił [[Publiusz Korneliusz Scypion Nazyka Serapion|Scypionowi Nazyce]] poddania pod głosowanie [[senatus consultum ultimum|ostatecznej uchwały senatu]] ({{łac.|senatus consultum ultimum}}), sankcjonującej przemoc wobec starającego się o ponowny trybunat starszego z braci Grakchów twierdząc, że żaden obywatel nie może zostać pozbawiony życia bez wyroku sądu (''Tybariusz Grakchus'' XIX<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Plutarch | tytuł = Lives Vol.X | strony = 189-191 | url = http://archive.org/stream/plutarchslives10plutuoft#page/188/mode/2up}}</ref>).
Sam objął preturę w roku 136 p.n.e<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = T.R.S. Broughton | tytuł = The Magistrates of the Roman Republic Vol.I | strony = 486 | url = http://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015009351001;view=1up;seq=512}}</ref>. W trakcie jego konsulatu (133 p.n.e.) miały miejsce wypadki związane z reformami braci Grakchów. Według [[Plutarch]]a był jedną z osób, które opiniowały ''lex Agraria'' przed jej uchwaleniem<ref>Plutarch, ''Tyberiusz Grakchus'', 9.</ref>. Później w związku ze sprawą odmówił [[Publiusz Korneliusz Scypion Nazyka Serapion|Scypionowi Nazyce]] poddania pod głosowanie [[senatus consultum ultimum|ostatecznej uchwały senatu]] ({{łac.|senatus consultum ultimum}}), sankcjonującej przemoc wobec starającego się o ponowny trybunat starszego z braci Grakchów twierdząc, że żaden obywatel nie może zostać pozbawiony życia bez wyroku sądu<ref>Plutarch, ''Tyberiusz Grakchus'', 19.</ref>.


Według [[Pomponiusz Sekstus|Pomponiusza Sekstusa]] jeden z twórców rzymskiego prawa cywilnego ({{łac.|ius civile}}; ''Digesta seu Pandecta'' I.Tit.2.s.2 §39<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = S.P.Scott | tytuł = The Civil Law (Vol.II) | wydawca = The Central Trust Company | miejsce = Cincinnati | data = 1932 | strony = 211-222 | url = http://webu2.upmf-grenoble.fr/DroitRomain/Anglica/D1_Scott.htm#II}}</ref>).
Według [[Pomponiusz Sekstus|Pomponiusza Sekstusa]] jeden z twórców rzymskiego prawa cywilnego ({{łac.|ius civile}}; ''Digesta seu Pandecta'' I.Tit.2.s.2 §39)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = S.P. Scott | tytuł = The Civil Law (Vol.II) | wydawca = The Central Trust Company | miejsce = Cincinnati | data = 1932 | strony = 211-222}}</ref>.


Pod koniec życia dostąpił jednego z największych zaszczytów jakie mogły spotkać Rzymianina, został przewodniczącym kolegium pontyfików ({{łac.|Pontifex Maximus}}). Według Cycerona był ostatnim z [[Pontifex Maximus|Wielkich Pontyfików]], który stosował się do obowiązku spisywania najważniejszych wydarzeń w tzw. ''[[Annales maximi]]'' (''De oratore'' II.52-54<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Cicero | tytuł = De oratore (Vol.I) | wydawca = Harvard University Press, William Heinemann Ltd. | miejsce = Cambridge Mass., Londyn | data = 1967 | seria = Loeb Classical Library 348 | strony = 237 | isbn = 9780674993839 | url = http://archive.org/stream/cicerodeoratore01ciceuoft#page/236/mode/2up}}</ref>). Za jego pontyfikatu zostały one prawdopodobnie wydane w 80 tomach<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = B.Bravo, E.Wipszycka | tytuł = Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 2001 | strony = 40-42 | isbn = 83-01-13594-8}}</ref>.
Pod koniec życia dostąpił jednego z największych zaszczytów jakie mogły spotkać Rzymianina, został przewodniczącym kolegium pontyfików ({{łac.|Pontifex Maximus}}). Według Cycerona był ostatnim z [[Pontifex maximus|Wielkich Pontyfików]], który stosował się do obowiązku spisywania najważniejszych wydarzeń w tzw. ''[[Annales maximi]]''<ref>Cyceron, ''O mówcy'', 2, 52-54.</ref>. Za jego pontyfikatu zostały one prawdopodobnie wydane w 80 tomach<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = B. Bravo, E. Wipszycka | tytuł = Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 2001 | strony = 40-42 | isbn = 83-01-13594-8}}</ref>.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 20:29, 5 lip 2018

Publiusz Mucjusz Scewola
Data i miejsce urodzenia

ok. 180 p.n.e.
starożytny Rzym

Pontifex Maximus
Okres

od 130 p.n.e.
do 123 p.n.e.

Konsul rzymski
Okres

od 133 p.n.e.
do 132 p.n.e.

Publiusz Mucjusz Scewola (łac. Publius Mucius Scaevola) – polityk rzymski okresu republiki i wybitny prawnik. Pod koniec życia był przewodniczącym kolegium pontyfików (łac. Pontifex Maximus).

Karierę polityczną rozpoczął od trybunatu ludowego w 141 p.n.e., podczas którego oskarżył pretora roku poprzedniego Lucjusza Hostiliusza Tubulusa o korupcję[1].

Sam objął preturę w roku 136 p.n.e[2]. W trakcie jego konsulatu (133 p.n.e.) miały miejsce wypadki związane z reformami braci Grakchów. Według Plutarcha był jedną z osób, które opiniowały lex Agraria przed jej uchwaleniem[3]. Później w związku ze sprawą odmówił Scypionowi Nazyce poddania pod głosowanie ostatecznej uchwały senatu (łac. senatus consultum ultimum), sankcjonującej przemoc wobec starającego się o ponowny trybunat starszego z braci Grakchów twierdząc, że żaden obywatel nie może zostać pozbawiony życia bez wyroku sądu[4].

Według Pomponiusza Sekstusa jeden z twórców rzymskiego prawa cywilnego (łac. ius civile; Digesta seu Pandecta I.Tit.2.s.2 §39)[5].

Pod koniec życia dostąpił jednego z największych zaszczytów jakie mogły spotkać Rzymianina, został przewodniczącym kolegium pontyfików (łac. Pontifex Maximus). Według Cycerona był ostatnim z Wielkich Pontyfików, który stosował się do obowiązku spisywania najważniejszych wydarzeń w tzw. Annales maximi[6]. Za jego pontyfikatu zostały one prawdopodobnie wydane w 80 tomach[7].

Przypisy

  1. Cyceron, Listy do Attyka, 12.5b.
  2. T.R.S. Broughton: The Magistrates of the Roman Republic Vol.I. s. 486.
  3. Plutarch, Tyberiusz Grakchus, 9.
  4. Plutarch, Tyberiusz Grakchus, 19.
  5. S.P. Scott: The Civil Law (Vol.II). Cincinnati: The Central Trust Company, 1932, s. 211-222.
  6. Cyceron, O mówcy, 2, 52-54.
  7. B. Bravo, E. Wipszycka: Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 40-42. ISBN 83-01-13594-8.