Wikipedysta:Sutan/Siconolfo z Salerno: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 10:13, 14 sty 2019

Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku włoskim. Przetłumaczona treść w części lub w całości pochodzi z artykułu Siconolfo di Salerno. Zobacz autorów tego artykułu.
Treści pochodzące z Wikipedii w języku włoskim są oparte na licencji Creative Commons 4.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Siconolfo (zm. 851) – longobardzki władca, pierwszy książę Salerno i książę Benewentu w latach 832–839.

Życiorys

Był bratem Sicarda, zamordowanego przez pretendenta Radelchiego. W reakcji na zabicie Sicarda, mieszkańcy Salerno, poddani władzy Benewentu ogłosili go księciem w opozycji do Radelchiego, który w międzyczasie został uznany księciem Benewentu. Siconlofo uprzednio został zesłany przez swojego brata do Tarentu i zmuszony do kapłaństwa.

Między Siconolfo a Radelchim wybuchła długotrwała wojna, która doprowadziła do zbrojnej interwencji we Włoszech muzułmańskich najemników^[1]. Faktem jest, że pierwszym, który wezwał Saracenów na ratunek w 841 roku był Radelchi, jednak później podobnie postąpił i sam Siconolfo. Dzięki temu wygrał w 843 roku bitwę w wąwozie Kaudyńskim (Forche Caudine - obecnie koło współczesnego Montesarchio), zadając Radelchiemu ciężkie straty.

Wojna o sukcesję trwała ponad dziesięć lat, podczas której Saraceni splądrowali wiele kościołów, siejąc wokół zniszczenie. Dopiero w 851 roku wojna została zakonczona dzięki interwencji cesarza Ludwika II (również króla Włoch), który przybył na południe i zatwierdził ogólne porozumienie osiągnięte między obu pretendentami. Układ z 851 roku potwierdził podział terytorium Księstwa Benewentu, z którego wydzielono Księstwo Salerno. Siconolfo został zatwierdzony jako książę Salerno przez samego cesarza. Nowe księstwo obejmowało m.in. miasta Tarent, Cassano, Cosenzę, Paestum, Conzę, Sarno, Cimitile, Kapuę, Teano i Sorę.

W zimie roku 851, raniony, bądź – według innych, na skutek nagłej silnej gorączki podczas polowania, Siconolfo zmarł w Salerno, a tron odziedziczył jego syn Sicone (II).

Przypis

↑ A.-L. d'. Harmonville, Dizionario delle date, dei fatti, luoghi ed uomini storici, o: Repertorio alfabetico di cronologia universale ..., G. Antonelli, 1846, str. 563.

Zobacz też

Księstwo Salerno

Linki zewnętrzne

Storia di Salerno [dostęp: 2018-01-13]
Radelchis I of Benevento [dostęp: 2018-01-13]

[1] A.-L. d'. Harmonville, Dizionario delle date, dei fatti, luoghi ed uomini storici, o: Repertorio alfabetico di cronologia universale ..., G. Antonelli, 1846, str. 563.

[1]

@@ Linia 6: / Linia 6: @@
 Był bratem [[Sicardo|Sicarda]], zamordowanego przez pretendenta [[Radelchi|Radelchiego]]. W reakcji na zabicie Sicarda, mieszkańcy [[Salerno]], poddani władzy Benewentu ogłosili go księciem w opozycji do Radelchiego, który w międzyczasie został uznany księciem [[Benewent|Benewentu]]. Siconlofo uprzednio został zesłany przez swojego brata do Tarentu i zmuszony do kapłaństwa.
-Między Siconolfo a Radelchim wybuchła długotrwała wojna, która doprowadziła do zbrojnej interwencji we Włoszech muzułmańskich najemników<ref>A.-L. d'. Harmonville, ''[https://books.google.pl/books?id=LYF2AAAAMAAJ&pg=PA563&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false Dizionario delle date, dei fatti, luoghi ed uomini storici, o: Repertorio alfabetico di cronologia universale]'' ..., G. Antonelli, 1846, str. 563.</ref>. Faktem jest, że pierwszym, który wezwał [[Saraceni|Saracenów]] na ratunek w [[841]] roku był Radelchi, jednak później podobnie postąpił i sam Siconolfo. Dzięki temu zadał Radelchiemu mu ciężką porażkę w 843 roku wąwozie Kaudyńskim (''Forche'' ''Caudine'' - obecnie koło współczesnego [[Montesarchio]]).
+Między Siconolfo a Radelchim wybuchła długotrwała wojna, która doprowadziła do zbrojnej interwencji we Włoszech muzułmańskich najemników<ref>A.-L. d'. Harmonville, ''[https://books.google.pl/books?id=LYF2AAAAMAAJ&pg=PA563&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false Dizionario delle date, dei fatti, luoghi ed uomini storici, o: Repertorio alfabetico di cronologia universale]'' ..., G. Antonelli, 1846, str. 563.</ref>. Faktem jest, że pierwszym, który wezwał [[Saraceni|Saracenów]] na ratunek w [[841]] roku był Radelchi, jednak później podobnie postąpił i sam Siconolfo. Dzięki temu wygrał w 843 roku bitwę w wąwozie Kaudyńskim (''Forche'' ''Caudine'' - obecnie koło współczesnego [[Montesarchio]]), zadając Radelchiemu ciężkie straty.
 Wojna o sukcesję trwała ponad dziesięć lat, podczas której Saraceni splądrowali wiele kościołów, siejąc wokół zniszczenie. Dopiero w 851 roku wojna została zakonczona dzięki interwencji cesarza [[Ludwik II (cesarz)|Ludwika II]] (również króla Włoch), który przybył na [[Mezzogiorno|południe]] i zatwierdził ogólne porozumienie osiągnięte między obu pretendentami. Układ z [[851]] roku potwierdził podział terytorium [[Księstwo Benewentu|Księstwa Benewentu]], z którego wydzielono [[Księstwo Salerno]]. Siconolfo został zatwierdzony jako książę Salerno przez samego cesarza. Nowe księstwo obejmowało m.in. miasta [[Tarent]], [[Cassano all’Ionio|Cassano]], [[Cosenza|Cosenzę]], [[Paestum]], [[Conza della Campania|Conzę]], [[Sarno]], [[Cimitile]], [[Kapua|Kapuę]], [[Teano]] i [[Sora|Sorę]].