Drukarka stałoatramentowa: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:05, 12 lut 2020

Drukarka stałoatramentowa – typ drukarki wykorzystujący do druku tusz w postaci ciała stałego, który przed wydrukiem jest topiony termicznie i w stanie ciekłym nanoszony na nośnik.

Drukarka składa się z trzech głównych zespołów: układu sterującego, głowicy (nanosi atrament na bęben drukujący) i bębna transferowego (nanosi obraz powstały na bębnie na nośnik). Produkowane są również drukarki nieposiadające bębna transferowego, w której głowica drukuje bezpośrednio na nośniku.

Wydruki charakteryzują się lepszą jakością niż w popularnych drukarkach atramentowych i laserowych. Największą wadą wydruków tego typu drukarki jest ich niska wytrzymałość mechaniczna. Technologia stałego atramentu została opracowana w 1991 r. przez firmę Tektronix i od tamtej pory jej popularność wzrasta, lecz niskie ceny drukarek atramentowych powodują, że wciąż to właśnie one dominują na rynku.

Stały atrament

Stały atrament oparty jest na żywicy, dzięki czemu jest bezpieczny w użyciu i nie jest toksyczny. Występuje w postaci różnokolorowych kostek, które wkłada się do odpowiednich pojemników w drukarce. Jest to bardzo wygodne rozwiązanie, dzięki któremu napełnianie jest bardzo proste i niewymagające specjalistycznej wiedzy.

Zalety

znakomite krycie,
bardzo dobra wierność barw,
duża szybkość wydruku,
prostota obsługi,
całkowita odporność wydruków na wilgoć i ultrafiolet,
brak odpadów.

Wady

niska wytrzymałość mechaniczna wydruków
atrament łatwo ulega analizie termicznej

Porównanie stałego atramentu z drukiem laserowym i atramentowym

Bardziej jednolita jakość wydruku na każdej stronie, na każdym materiale
Łatwiejszy w użyciu bez wkładów do załadowywania i wyładowywania, bez zabrudzenia
Mniej odpadów bez wkładów do wyrzucania, znacznie mniej opakowania
Eliminacja zwijania i fałdowania papieru, często występujących w drukarkach atramentowych i laserowych
Mniej części więc mniej awarii
Szybszy proces niż w technologii atramentowej
Niekonieczny specjalny papier, jak to jest wymagane dla drukarek atramentowych
Szersza gama kolorów przy użyciu stałego atramentu, niż przy większości kolorowych urządzeń laserowych

Wpływ na środowisko naturalne

Mniej odpadów niż przy drukarkach laserowych; bez wkładów i z mniejszą ilością opakowań, które zapełniają wysypiska
Nietoksyczny atrament jest bezpieczny w dotyku, nawet w przypadku małych dzieci
Papier makulaturowy każdego rodzaju może być stosowany i wyniki będą takiej samej wysokiej jakości

Bibliografia

Color Solid Ink Printing (ang.)

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 [[Plik:Solid ink 2.jpg|thumb|Kostki stałego atramentu firmy Xerox w barwach [[CMYK]] ]]
-'''Drukarka stałoatramentowa''' – typ [[drukarka|drukarki]] wykorzystujący do [[druk]]u [[tusz]] w postaci ciała stałego, który przed [[wydruk]]iem jest [[topnienie|topiony]] termicznie i w stanie [[ciecz|ciekłym]] nanoszony na nośnik. Marta kocha psy.
+'''Drukarka stałoatramentowa''' – typ [[drukarka|drukarki]] wykorzystujący do [[druk]]u [[tusz]] w postaci ciała stałego, który przed [[wydruk]]iem jest [[topnienie|topiony]] termicznie i w stanie [[ciecz|ciekłym]] nanoszony na nośnik.
 Drukarka składa się z trzech głównych zespołów: układu sterującego, głowicy (nanosi atrament na bęben drukujący) i bębna transferowego (nanosi obraz powstały na bębnie na nośnik). Produkowane są również drukarki nieposiadające bębna transferowego, w której głowica drukuje bezpośrednio na nośniku.