Promieniowanie nietermiczne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Literatura: szablon |
→Literatura: kat. |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
* {{cytuj książkę | autor = D. Mihalas | rok = 1978 | tytuł = Stellar Atmospheres | wydawca = w.h. Freeman and Company | miejsce = San Francisco }} |
* {{cytuj książkę | autor = D. Mihalas | rok = 1978 | tytuł = Stellar Atmospheres | wydawca = w.h. Freeman and Company | miejsce = San Francisco }} |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Zjawiska termodynamiczne]] |
||
[[Kategoria:Promieniowanie]] |
[[Kategoria:Promieniowanie]] |
Aktualna wersja na dzień 16:35, 14 wrz 2020
Promieniowanie nietermiczne to promieniowanie elektromagnetyczne, emitowane przez ciało niebędące w stanie równowagi termodynamicznej z promieniowaniem. W przeciwieństwie do promieniowania termicznego, promieniowanie to nie ma rozkładu Plancka, co więcej, często w ogóle nie ma rozkładu ciągłego. Równowaga termodynamiczna pomiędzy promieniowaniem a materią ustala się dzięki wymianie energii pomiędzy nimi w procesach emisji i absorpcji fotonów. Wyraźna nierównowaga pomiędzy procesem emisji i absorpcji prowadzi do nietermicznego charakteru wysyłanego promieniowania.
Analiza promieniowania nietermicznego stanowi główne zadanie radioastronomii.
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
Przykładami promieniowania nietermicznego są:
- emisja fal radiowych, dzięki którym można słuchać audycji radiowych i oglądać program telewizyjny
- promieniowanie synchrotronowe
- promieniowanie hamowania
- emisja maserowa
- emisja laserowa
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- D. Mihalas: Stellar Atmospheres. San Francisco: w.h. Freeman and Company, 1978.