Crust punk
| Pochodzenie | |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania |
|
| Instrumenty |
gitara elektryczna, gitara basowa, perkusja, czasami sample |
| Największa popularność |
lata 90. XX wieku, od połowy pierwszej dekady XXI wieku do teraz umiarkowana, obydwie fale popularności w podziemiu |
| Gatunki pokrewne |
power violence, grindcore, thrashcore, w mrocznym i ekstremalnym wydaniu |
| Style regionalne | |
| japancore, south America crust, north America crust, scandicrust, Finland crust, Sweden crust | |
Crust punk – odmiana muzyki punk, charakteryzująca się agresywną stylistyką[1], wzorowaną na twórczości angielskich zespołów grających w pierwszej połowie lat 80. XX wieku[potrzebny przypis], głównie Discharge – pioniera tzw. D-beat. Crust punk funkcjonuje na pograniczu muzyki punkowej i metalowej[2].
Powstała jako fuzja odmian punka takich, jak anarcho-punk, D-beat z hardcore punk[2]. Prekursorem crust punka był zespół Amebix[3][4], który jednak zbliżony był do heavy metalu. Termin crust pojawił się na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX w.
Zespoły związane z tą odmianą muzyki grają bardzo szybko, używając blast beats. Gitary są nisko strojone, bas przeważnie przesterowany. W technice nagrywanie dominuje lo fi.
Muzycy i fani crust punk ubierają się podobnie jak ludzie ze sceny anarcho-punk. Dominuje kolor czarny, liczne naszywki, pas nabijany ćwiekami lub imitacją naboi. Noszone są wojskowe spodnie i kurtki oraz jeansy i jeansowe kurtki, bluzy z kapturem, glany, buty motocyklowe, sportowe buty[5]. Popularne były dready, pas włosów na potylicy, tzw. „kraścioch”, czyli dready zostawione na potylicy, noszone są też długie włosy. Ze względu na postawę „pro-animal” niekiedy unikane jest noszenie odzieży i butów ze skóry naturalnej.
Teksty utworów mają radykalny i zaangażowany przekaz. Atakują ujemne skutki globalizacji, wojny, kapitalizm oraz religijne schematy[6]. Często występują też teksty anarchistyczne i nihilistyczne, a czasami nawet o satanizmie.
Nurty podobne do crust punk to: power violence, grindcore, anarcho-punk[6].
Crust punk był bardzo popularny w latach 1990. Pod koniec dekady zaczął być wypierany przez hardcore. Po roku 2000 styl ten w nieco innej formie zaczął odzyskiwać popularność, lecz nie na taką skalę, jak w latach 90.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Peter Jandreus, The Encyclopedia of Swedish Punk 1977-1987, Stockholm: Premium Publishing, 2008, p. 11.
- ↑ a b HAVOC RECORDS AND DISTRIBUTION [online], web.archive.org, 15 czerwca 2008 [dostęp 2022-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2008-06-15].
- ↑ Glasper 2006. "Amebix." p. 198-201
- ↑ AMEBIX To Reissue Classic Thrash Album as Sliding Scale Download [online], thegauntlet.com [dostęp 2022-07-18] (ang.).
- ↑ Kevin Stewart-Panko, "I Saw Disfear Three Times in Three Days", Decibel, no. 46, August 2008, p. 22.
- ↑ a b Gabriel Kuhn, Sober living for the revolution : hardcore punk, straight edge, and radical politics, Oakland, CA : PM Press, 2010, ISBN 978-1-60486-051-1 [dostęp 2022-07-18].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- objaśnienie crust-punku na stronie Strefa Punku. strefapunku.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-11)].