Monaster Dragalewski
42°37′10″N 23°17′57″E/42,619444 23,299167 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Typ monasteru |
żeński |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
Bogurodzicy |
| Fundator | |
| Data budowy |
1345, odbudowa XV w. |
Położenie na mapie Bułgarii  | |
| 42°37′10″N 23°17′57″E/42,619444 23,299167
| |
| Strona internetowa | |
Monaster Dragalewski (bułg. Драгалевски манастир „Света Богородица Витошка“, Dragalewski manastir „Sweta Bogorodica Witoszka“) – prawosławny żeński klasztor na stokach Witoszy, w jurysdykcji metropolii sofijskiej Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.
Klasztor powstał w połowie XIV wieku z fundacji cara bułgarskiego Iwana Aleksandra[1]. Został opuszczony w drugiej połowie XIV w., po zdobyciu Sofii przez sułtana osmańskiego Murada I. Ponownie został reaktywowany w końcu XVI w. i stał się ważnym centrum wiary Kościoła Prawosławnego. Jego odbudowa jest głównie zasługą sofijskiego bojara Radosława Mawyra (Радослав Мавър), który doprowadził do jego odbudowy. Odbudowa powiązana była z odmalowaniem i pokryciem ikonami wnętrza klasztornej cerkwi. Freski te zachowały się do dzisiaj i są jednym z najcenniejszych zabytków kompleksu monastyru. Zachowały się także freski przedstawiające Radosława Mawyra, jego żonę oraz dwóch synów[2][3]. Po odzyskaniu niepodległości przez Bułgarię zespół klasztorny został ponownie odrestaurowany, a w 1932 według projektu architekta A. Raszenowa na miejscu starego klasztoru zbudowano nowy[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Sendek: Przewodnik Bułgaria Pejzaż słońcem pisany. Kraków: Wydawnictwo Helion, 2011, s. 127, seria: Bezdroża. ISBN 978-83-246-5831-2.
- ↑ Драгалевският манастир. dragalevski-manastir.org. [dostęp 2016-03-01]. (bułg.).
- ↑ Драгалевският манастир "Св. Богородица". Pravoslavieto.com. [dostęp 2016-03-01]. (bułg.).
- ↑ Стефан Попов: Успение на Пресвета Богородица" - София. Oficjalna Strona Patriarchatu Bułgarskiego, 2010-03-11. [dostęp 2016-03-01]. (bułg.).