Posiń: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Przekierowanie do Zilupe |
początek |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Posiń''' (również Pasiene, Pasino, Posīne, Посиня) miejscowość w gminie [[Zilupe]] na Łotwie, w odległości 314 km od Rygi. Liczy 385 mieszkańców<ref name="placenames">{{cite web|url=http://vietvardi.lgia.gov.lv/vv/to_www_obj.objekts?p_id=65482&p_back=0**|title=Database of placenames|language=Latvian|accessdate=30 November 2010}}</ref>. Historycznie znajdował się w Inflantach polskich. Siedziba parafii. Leży nad rzeką Siną, od której pochodzi nazwa. |
|||
#REDIRECT [[Zilupe]] |
|||
[[Plik:Pasiene.jpg|thumb|Pasiene]] |
|||
'''Historia:''' |
|||
Posiń w źródłach historycznych była wzmiankowana po raz pierwszy w XVI wieku. W 1694 roku biskup inflancki Mikołaj Korwin-Popławski umieścił tu zakon dominikanów i wybudował tu początkowo drewniany kościół i klasztor, który wkrótce stał się ważnym ośrodkiem katolicyzmu. Rozbudował zespół wojewoda Kazimierz Pohorski. W 1753 roku klasztor spłonął, w związku z czym wybudowano nowy murowany barokowy kościół i klasztor z pomocą kanclerza [[Jan Andrzej Borch|Jana Andrzeja Borcha]]. Klasztor zlikwidowały władze rosyjskie w 1832 roku. Około 1850 roku wybudowano w Posiniu pałac. Od 1879 roku własność dziedziczna Zofii Ciechanowieckiej. W 1882 roku miasteczko prawie całkowicie spłonęło. |
|||
Obecnie znajduje się tu zarząd powiatu, szkoła, przedszkole, biblioteka, poczta. |
|||
{{Przypisy}} |
|||
== Linki zewnętrzne == |
|||
* {{SgKP|VIII|844|Posiń}} |
|||
[[en:Pasiene]] |
|||
[[lv:Pasiene]] |
|||
[[nn:Pasiene]] |
|||
Wersja z 09:50, 27 cze 2011
Posiń (również Pasiene, Pasino, Posīne, Посиня) miejscowość w gminie Zilupe na Łotwie, w odległości 314 km od Rygi. Liczy 385 mieszkańców[1]. Historycznie znajdował się w Inflantach polskich. Siedziba parafii. Leży nad rzeką Siną, od której pochodzi nazwa.
Historia:
Posiń w źródłach historycznych była wzmiankowana po raz pierwszy w XVI wieku. W 1694 roku biskup inflancki Mikołaj Korwin-Popławski umieścił tu zakon dominikanów i wybudował tu początkowo drewniany kościół i klasztor, który wkrótce stał się ważnym ośrodkiem katolicyzmu. Rozbudował zespół wojewoda Kazimierz Pohorski. W 1753 roku klasztor spłonął, w związku z czym wybudowano nowy murowany barokowy kościół i klasztor z pomocą kanclerza Jana Andrzeja Borcha. Klasztor zlikwidowały władze rosyjskie w 1832 roku. Około 1850 roku wybudowano w Posiniu pałac. Od 1879 roku własność dziedziczna Zofii Ciechanowieckiej. W 1882 roku miasteczko prawie całkowicie spłonęło.
Obecnie znajduje się tu zarząd powiatu, szkoła, przedszkole, biblioteka, poczta.
Linki zewnętrzne
- Posiń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 844.