Milejczyce: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
||
Linia 42: | Linia 42: | ||
== Zabytki == |
== Zabytki == |
||
* Kościół parafialny św. Stanisława z 1740 – [[Orientowanie (architektura)|orientowany]], drewniany o konstrukcji zrębowej. Wzniesiony na miejscu wcześniejszego. W 1858 r. wzmocniony lisicami. Zamknięty przez zaborcę rosyjskiego w 1865 i zamieniony na cerkiew, odzyskany przez katolików w roku 1917. Jednokalenicowy dach obejmuje nawę, prezbiterium i zakrystie z lożami kolatorskimi na piętrze. Wnętrze nakryte jest stopem i pozornym sklepieniem kolebkowym w prezbiterium. We wnetrzu znajdują się barokowe ołtarze wykonane przed 1744 rokiem. Przy kościele znajduje się dzwonnica drewniana z 1740 o konstrukcji szkieletowej. |
* Kościół parafialny św. Stanisława z 1740 – [[Orientowanie (architektura)|orientowany]], drewniany o konstrukcji zrębowej. Wzniesiony na miejscu wcześniejszego. W 1858 r. wzmocniony lisicami. Zamknięty przez zaborcę rosyjskiego w 1865 i zamieniony na cerkiew, odzyskany przez katolików w roku 1917. Jednokalenicowy dach obejmuje nawę, prezbiterium i zakrystie z lożami kolatorskimi na piętrze. Wnętrze nakryte jest stopem i pozornym sklepieniem kolebkowym w prezbiterium. We wnetrzu znajdują się barokowe ołtarze wykonane przed 1744 rokiem. Przy kościele znajduje się dzwonnica drewniana z 1740 o konstrukcji szkieletowej. |
||
* [[Parafia św. Barbary w Milejczycach|Parafialna]] [[Cerkiew św. Barbary w Milejczycach|cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Barbary]] z 1900. Drewniana, [[orientowanie (architektura)|orientowana]]. [[Ikonostas]] z ok. 1900 z dwiema barokowymi ikonami. Zbudowana wg urzędowego rosyjskiego projektu, zrębowa, z kwadratową nawą, nakryta dachem namiotowym. |
* [[Parafia św. Barbary w Milejczycach|Parafialna]] [[Cerkiew św. Barbary w Milejczycach|cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Barbary]] z 1900. Drewniana, [[orientowanie (architektura)|orientowana]]. [[Ikonostas]] z ok. 1900 z dwiema barokowymi ikonami. Zbudowana wg urzędowego rosyjskiego projektu, zrębowa, z kwadratową nawą, nakryta dachem namiotowym z latarnią. |
||
* [[Cerkiew św. Mikołaja w Milejczycach|Cerkiew cmentarna pod wezwaniem św. Mikołaja]] z 1820. Drewniana, [[Orientowanie (architektura)|orientowana]]. |
* [[Cerkiew św. Mikołaja w Milejczycach|Cerkiew cmentarna pod wezwaniem św. Mikołaja]] z 1820. Drewniana, [[Orientowanie (architektura)|orientowana]]. |
||
* Synagoga z 1927 (po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] kino, obecnie zamknięte) w miejscu poprzedniej z 1857. Murowana z cegły, na planie prostokąta, nietynkowana. Na elewacji pd. [[gwiazda Dawida]] i data budowy. |
* Synagoga z 1927 (po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] kino, obecnie zamknięte) w miejscu poprzedniej z 1857. Murowana z cegły, na planie prostokąta, nietynkowana. Na elewacji pd. [[gwiazda Dawida]] i data budowy. |
Wersja z 08:58, 7 sie 2012
{{{rodzaj miejscowości}}} | |
Ulica w Milejczycach | |
Państwo | podlaskie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2006) |
1100 |
Strefa numeracyjna |
(+48) 85 |
Tablice rejestracyjne |
BSI |
SIMC | |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport} |
Milejczyce (ukr. Мілейчиці / Milejczyci, białorus. Мілейчыцы / Milejczycy) – wieś w Polsce położona na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej, w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Milejczyce. Miejscowość jest siedzibą gminy Milejczyce.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie białostockim.
W miejscowości znajduje się jedyna w gminie szkoła - oddany do użytku w 1954 Zespół Szkół w Milejczycach.
Historia
Osada istniała już w XV wieku. W 1516 Milejczyce otrzymały miejskie prawo magdeburskie z rąk króla Polski Zygmunta I Starego, który kazał tu zbudować stację królewską[1], natomiast w 1529 powstała parafia katolicka. Według lustracji z 1566 istniał tu kościół katolicki św. Stanisława, cerkiew św. Barbary i św. Mikołaja, dwór królewskiego starosty i 25 karczm. W tym roku miasto włączono do województwa podlaskiego. W 1588 miasto weszło w skład dóbr stołowych króla Polski ekonomii brzeskiej. W 1657 nastąpiło spalenie kościoła przez wojska moskiewskie, a w 1740 rozpoczęto budowę nowego drewnianego kościoła katolickiego św. Stanisława z dzwonnicą. Wzmianka o planowanej budowie ratusza pojawiła się w 1744. W 1809 Stanisław Szantyr założył szkółkę parafialną.
W 1839 zakazane zostało przez zaborcę wyznawanie greckokatolicyzmu. W 1857 wybudowano pierwszą drewnianą synagogę. W 1865 roku władze rosyjskie zamknęły kościół i zamieniły na cerkiew. W 1900 została zbudowana cerkiew prawosławna. Po I wojnie światowej miejscowość straciła prawa miejskie. W czasie wojny polsko-sowieckiej (1920), Milejczyce liczyły nieco ponad 1200 mieszkańców. 20 sierpnia 1920 Brygada Jazdy Wojska Polskiego rozbiła cofającą się spod Warszawy Grupę Szturmową Armii Czerwonej.
W okresie międzywojennym miejscowość była letniskiem ludności żydowskiej z 2085 mieszkańcami (ponad 40% stanowili Żydzi). W 1927 wybudowano synagogę. W latach 1939–1941 wieś znajdowała się pod okupacją radziecką a od 22 czerwca 1941 do 1944 pod okupacją niemiecką. W 1942 utworzone zostało przez Niemców getto dla Żydów. W 1944 wieś zajęta została przez Armię Czerwoną. W dniu 10 września 1945 roku szwadron Zygmunt z Brygady Wileńskiej AK rozbroił posterunek milicji i zniszczył akta w urzędzie gminy. W 1959 roku znaczną część miejscowości zniszczył pożar.
Zabytki
- Kościół parafialny św. Stanisława z 1740 – orientowany, drewniany o konstrukcji zrębowej. Wzniesiony na miejscu wcześniejszego. W 1858 r. wzmocniony lisicami. Zamknięty przez zaborcę rosyjskiego w 1865 i zamieniony na cerkiew, odzyskany przez katolików w roku 1917. Jednokalenicowy dach obejmuje nawę, prezbiterium i zakrystie z lożami kolatorskimi na piętrze. Wnętrze nakryte jest stopem i pozornym sklepieniem kolebkowym w prezbiterium. We wnetrzu znajdują się barokowe ołtarze wykonane przed 1744 rokiem. Przy kościele znajduje się dzwonnica drewniana z 1740 o konstrukcji szkieletowej.
- Parafialna cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Barbary z 1900. Drewniana, orientowana. Ikonostas z ok. 1900 z dwiema barokowymi ikonami. Zbudowana wg urzędowego rosyjskiego projektu, zrębowa, z kwadratową nawą, nakryta dachem namiotowym z latarnią.
- Cerkiew cmentarna pod wezwaniem św. Mikołaja z 1820. Drewniana, orientowana.
- Synagoga z 1927 (po II wojnie światowej kino, obecnie zamknięte) w miejscu poprzedniej z 1857. Murowana z cegły, na planie prostokąta, nietynkowana. Na elewacji pd. gwiazda Dawida i data budowy.
- Cmentarz żydowski
- ↑ Dorota Michaluk, Ziemia mielnicka województwa podlaskiego w XVI-XVII wieku, Toruń 2002, s.148