Nowa Mysz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Powstała w pobliżu wsi Stara Mysz, w którym wznosił się zamek rodu Chodkiewiczów. Za [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] Nowa Mysz wchodziła w skład [[województwo nowogródzkie (II Rzeczpospolita)|woj. nowogródzkiego]] i [[powiat baranowicki|powiatu baranowickiego]]. Była siedzibą [[gmina Nowa Mysz|gminy Nowa Mysz]]<ref name="gus">Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - ''podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku'', Książnica-Atlas, Lwów 1933</ref>. W 1921 roku liczyła 1815 mieszkańców<ref name="skorowidz">Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923</ref>. Po wojnie Nowa Mysz weszła w struktury administracyjne [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]] i była siedzibą [[Rejon nowomyski|rejonu nowomyskiego]]. |
Powstała w pobliżu wsi Stara Mysz, w którym wznosił się od XVI wieku zamek rodu Chodkiewiczów. Miejscowość została całkowicie spalona podczas wojny z Moskwą rozpoczętej w 1654 roku. Po odbudowie w 2 poł. XVII wieku założono tu klasztor jezuitów. W 1784 roku miasto wraz z majtkiem stało się własnością króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po rozbiorze Polski w 1795 roku zostało wcielone do Rosji. W XIX wieku nastąpił wzrost ludności żydowskiej. <br /> |
||
Za [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] Nowa Mysz wchodziła w skład [[województwo nowogródzkie (II Rzeczpospolita)|woj. nowogródzkiego]] i [[powiat baranowicki|powiatu baranowickiego]]. Była siedzibą [[gmina Nowa Mysz|gminy Nowa Mysz]]<ref name="gus">Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - ''podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku'', Książnica-Atlas, Lwów 1933</ref>. W 1921 roku liczyła 1815 mieszkańców<ref name="skorowidz">Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923</ref>. Po wojnie Nowa Mysz weszła w struktury administracyjne [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]] i była siedzibą [[Rejon nowomyski|rejonu nowomyskiego]]. |
|||
== Pomniki == |
== Pomniki == |
||
Wersja z 12:28, 25 lis 2012
Szablon:Miasto zagranica infobox
.JPG)
Nowa Mysz (biał. Новая Мыш) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie baranowickim.
We wsi znajduje się katolicki kościół Objawienia Pańskiego[1].
Historia
Powstała w pobliżu wsi Stara Mysz, w którym wznosił się od XVI wieku zamek rodu Chodkiewiczów. Miejscowość została całkowicie spalona podczas wojny z Moskwą rozpoczętej w 1654 roku. Po odbudowie w 2 poł. XVII wieku założono tu klasztor jezuitów. W 1784 roku miasto wraz z majtkiem stało się własnością króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po rozbiorze Polski w 1795 roku zostało wcielone do Rosji. W XIX wieku nastąpił wzrost ludności żydowskiej.
Za II Rzeczypospolitej Nowa Mysz wchodziła w skład woj. nowogródzkiego i powiatu baranowickiego. Była siedzibą gminy Nowa Mysz[2]. W 1921 roku liczyła 1815 mieszkańców[3]. Po wojnie Nowa Mysz weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego i była siedzibą rejonu nowomyskiego.
Pomniki
W 1989 lub 1990 roku obok wejścia do kościoła w Nowej Myszy został ustawiony czterometrowy, drewniany krzyż bez napisu. Miał on upamiętniać ofiary sowieckich deportacji 1940 roku. Inicjatorem wzniesienia pamiątki był ówczesny proboszcz Walentyn Nowak, pomysł poparła też miejscowa ludność. Krzyż ustawiony został bez zgody władz, co doprowadziło do konfliktów. Aby zapobiec jego uszkodzeniu przeniesiono go później na ścianę świątyni, gdzie znajduje się do dziś[1].
Zabytki
- Kościół katolicki pw. Przemienienia Pańskiego z 1825 roku. We wnętrzu bogate wyposażenie przeniesione z kościoła benedyktynek w Nieświeżu, w tym trzy barokowe ołtarze z XVII wieku, rokokowa ambona z 1757 roku i rokokowe organy z 1762 roku.
- resztki polskiego cmentarza z XIX wieku
- karczma murowana
- cerkiew z 1859 roku
- synagoga
- szkoła polska z 20 lecia międzywojennego
- Gorzelnia w stylu neogotyckim w Starej Myszy
- wały zamku Chodkiewiczów w Starej Myszy
- resztki alei dworskiej w Starej Myszy
- ↑ a b Ronny Heidenreich: Zachodniaja Biełaruś. Bresckaja wobłasć. W: Miescy pamiaci achwiarau kamunizmu u Biełarusi. s. 208.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
Bibliografia
- Pod red. Anny Kaminsky: Miescy pamiaci achwiarau kamunizmu u Biełarusi. Lipsk: Fundacja Badań nad Dyktaturą SED, 2011, s. 278. [dostęp 2011-07-26]. (biał.).