Przejdź do zawartości

Pałac Pusłowskich w Kosowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: komnata to raczej nie w tej epoce
Linia 3: Linia 3:


== Historia ==
== Historia ==
Pałac powstał w 1838 wg projektu [[Franciszek Jaszczołd|Franciszka Jaszczołda]] we współpracy z [[Władysław Marconi|Władysławem Marconim]] na zamówienie [[Wandalin Pusłowski|Wandalina Pusłowskiego]]. Pierwotnie w pałacu miało się znajdować 88 komnat, w których organizowano rauty i bale dla gości z [[Rosja|Cesarstwa Rosyjskiego]] i spoza jego granic.
Pałac powstał w 1838 wg projektu [[Franciszek Jaszczołd|Franciszka Jaszczołda]] we współpracy z [[Władysław Marconi|Władysławem Marconim]] na zamówienie [[Wandalin Pusłowski|Wandalina Pusłowskiego]]. Wnętrza dekorował [[Franciszek Żmurko]]. Pierwotnie w pałacu miało się znajdować 88 pokoi. Po Powstaniu styczniowym, rosyjskie władze zaborcze skonfiskowały pałac polskim właścicielom i przekazały rodzinie Trubeckich. W czasie I wojny światowej pałac został uszkodzony.


W latach 1921–1939 w budynku miało siedzibę starostwo powiatowe [[Województwo poleskie|województwa poleskiego]]. W latach okupacji niemieckiej w przyległym do założenia wąwozie [[Schutzstaffel|SS]] mordowała kosowskich [[Żydzi|Żydów]].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pałac odbudowano i w latach 1921–1939 w budynku miało siedzibę starostwo powiatowe [[Województwo poleskie|województwa poleskiego]].
W latach okupacji niemieckiej po 1941 roku, w przyległym do założenia wąwozie [[Schutzstaffel|SS]] mordowała kosowskich [[Żydzi|Żydów]].
[[Plik:Orda Mereczowszczyna.jpg|thumb|left|250px|Pałac Pusłowskich na grafice [[Napoleon Orda|Napoleona Ordy]] z 1846]]
[[Plik:Orda Mereczowszczyna.jpg|thumb|left|250px|Pałac Pusłowskich na grafice [[Napoleon Orda|Napoleona Ordy]] z 1846]]
W 1942 pałac został spalony przez partyzantów radzieckich i od tego czasu popadał w ruinę. Po wojnie dokonano zniszczenia jednego z ładniejszych na [[Białoruś|Białorusi]] założeń parkowych, które łączyło się z parkiem przy dworku [[Tadeusz Kościuszko|Kościuszki]] w [[Mereczowszczyzna|Mereczowszczyźnie]].
W 1942 pałac został spalony przez partyzantów radzieckich i od tego czasu popadał w ruinę. Po 1945 roku dokonano zniszczenia jednego z ładniejszych na [[Białoruś|Białorusi]] założeń parkowych, które łączyło się z parkiem przy dworku [[Tadeusz Kościuszko|Kościuszki]] w [[Mereczowszczyzna|Mereczowszczyźnie]].


== Architektura ==
== Architektura ==

Wersja z 12:20, 25 lip 2013

Współczesny widok pałacu

Pałac Pusłowskich w Kosowie Poleskim (biał. Палац Пуслоўскіx у Марачоўшчынe) – rezydencja rodziny Pusłowskich zbudowana w 1838 na terenie odległego o trzy kilometry od centrum miasta folwarku Mereczowszczyzna. Obecnie w stanie ruiny.

Historia

Pałac powstał w 1838 wg projektu Franciszka Jaszczołda we współpracy z Władysławem Marconim na zamówienie Wandalina Pusłowskiego. Wnętrza dekorował Franciszek Żmurko. Pierwotnie w pałacu miało się znajdować 88 pokoi. Po Powstaniu styczniowym, rosyjskie władze zaborcze skonfiskowały pałac polskim właścicielom i przekazały rodzinie Trubeckich. W czasie I wojny światowej pałac został uszkodzony.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pałac odbudowano i w latach 1921–1939 w budynku miało siedzibę starostwo powiatowe województwa poleskiego. W latach okupacji niemieckiej po 1941 roku, w przyległym do założenia wąwozie SS mordowała kosowskich Żydów.

Pałac Pusłowskich na grafice Napoleona Ordy z 1846

W 1942 pałac został spalony przez partyzantów radzieckich i od tego czasu popadał w ruinę. Po 1945 roku dokonano zniszczenia jednego z ładniejszych na Białorusi założeń parkowych, które łączyło się z parkiem przy dworku Kościuszki w Mereczowszczyźnie.

Architektura

Pałac o fasadzie o długości 120 metrów składa się z trzech części: jednopiętrowego korpusu centralnego oraz dwóch parterowych skrzydeł bocznych. Całości założenia Jaszczołd nadał charakter neogotycki, stąd m.in. czteroboczne wieże zwieńczone krenolażem, ostrołukowe okna, szkarpy, rozety i lizeny.

Bibliografia

  • Rąkowski Grzegorz, "Czar Polesia", Pruszków 2001
  • Hauser Z., "Nowy ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi", Warszawa 2005

Linki zewnętrzne