Monastyr Trójcy Świętej w Międzyrzeczu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (2) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q4288773 |
kat. |
||
Linia 62: | Linia 62: | ||
[[Kategoria:Rejon ostrogski]] |
[[Kategoria:Rejon ostrogski]] |
||
[[Kategoria:Klasztory prawosławne w obwodzie rówieńskim]] |
[[Kategoria:Klasztory prawosławne w obwodzie rówieńskim]] |
||
[[Kategoria:Architektura gotyku na Ukrainie]] |
Wersja z 13:24, 28 lis 2013
![]() Widok ogólny | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Eparchia | |
Archimandryta |
Teodor (Melnyczuk) |
Klauzura |
nie |
Typ monasteru |
męski |
Obiekty sakralne | |
Cerkiew |
Cerkiew Trójcy Świętej |
Data reaktywacji |
1991 (otwarcie jako klasztor prawosławny) |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Strona internetowa |
Monaster Trójcy Świętej w Międzyrzeczu Ostrogskim – prawosławny klasztor w Międzyrzeczu Ostrogskim, zajmujący obiekty dawnego klasztoru franciszkańskiego.
Historia
Według prawosławnej tradycji około 1240 na terenie dzisiejszego Międzyrzecza Ostrogskiego powstała wspólnota monastyczna założona przez mnichów z Monasteru Kijowsko-Pieczerskiego[1]. W 1460 Iwan Ostrogski ufundował w miejscowości drewnianą cerkiew Trójcy Świętej, która szybko uległa zniszczeniu wskutek pożaru. Na jej miejscu w XVI w. z fundacji Konstantego Ostrogskiego wzniesiono obronną świątynię zbliżoną w swojej formie do cerkwi ufundowanej przez niego w Ostrogu[2]. Na XVI w. wzmiankowane jest dalsze funkcjonowanie w Międzyrzeczu prawosławnego klasztoru[3]. W 1612 wnuk Konstantego Ostrogskiego Janusz, pierwszy w rodzie Ostrogskich konwertyta z prawosławia na katolicyzm, odebrał obiekt prawosławnym i polecił urządzić w nim kościół katolicki, którym mieli zaopiekować się franciszkanie; dla nich też ufundował klasztor[2]. Obiekt pozostawał w rękach zakonu do 1866, gdy władze rosyjskie dokonały kasaty klasztoru, a dawną cerkiew przywróciły do jej pierwotnych funkcji, organizując prawosławną parafię. Jedno ze skrzydeł klasztoru zamieniono na plebanię. Obiekt został zdewastowany w czasie I wojny światowej, gdy kwaterowały w nim wojska niemieckie[2].
Cerkiew w Międzyrzeczu Ostrogskim pozostawała czynna w II Rzeczypospolitej oraz po przyłączeniu Wołynia do ZSRR, będąc siedzibą parafii. Po 1991 kompleks dawnego klasztoru franciszkanów razem ze świątynią został przekazany Ukraińskiemu Kościołowi Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, który urządził w nim męski monaster[1][4].
Architektura
Kompleks monasteru mieści się w obrębie murów obronnych zamku w Międzyrzeczu. Centralnym punktem jego zabudowań jest szesnastowieczna cerkiew Trójcy Świętej, wzniesiona na planie prostokąta, trójnawowa, z trzema absydami. Obiekt posiada pięć wieżyczek zwieńczonych niskimi kopułami. Jego styl stanowi połączenie elementów bizantyńskich i gotyckich[2] (zachowały się m.in. ostrołukowe okna z maswerkami).
We wnętrzu cerkwi przetrwały ołtarze boczne wstawione przez franciszkanów, jednak wstawiono do nich nowsze ikony. Na krzyżowych sklepieniach i ścianach znajdują się sztukaterie barokowe oraz dziewiętnastowieczny zespół fresków autorstwa Jermakowa, stanowiący naśladownictwo dekoracji malarskiej soboru św. Włodzimierza w Kijowie[2]. Do świątyni monasterskiej z obydwu stron przylegają budynki klasztorne z lat 1606-1610, w stylu renesansowym, ujęte w narożach cylindrycznymi basztami. Przebudowana wieża nad bramą prowadzącą na teren klasztoru pełni funkcję dzwonnicy[2].
Całość otoczono murem ze strzelnicami i narożnymi wieżami.
Ikona Matki Bożej
Szczególnym kultem w monasterze otaczana jest Ikona Matki Bożej "Dająca Życie", powstała najprawdopododniej w XIV w.. Pierwotnie należała ona do Ostrogskich, którzy zabierali ją ze sobą na wyprawy wojenne. Wizerunek ten był czczony również przez franciszkanów, zaś w 1779 został koronowany na mocy decyzji papieża Benedykta XIV[1].
- ↑ a b c A.Dylewski, Ukraina, Pascal, Bielsko-Biała, 2005, ISBN 83-7304-508-2, s.213
- ↑ a b c d e f J. Tokarski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, t.2, Burchard Edition 2001, ISBN 83-87654-11-6, s.160-162
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ РІВНЕНСЬКА єпархія - монастирі