Stanisław Daniłowicz (zm. 1636): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 14:52, 21 maj 2015

Stanisław Daniłowicz herbu Sas (ok. 1609-1636), syn wojewody ruskiego Jana Daniłowicza i Zofii Żółkiewskiej, po kądzieli wnuk hetmana Stanisława Żółkiewskiego.

W latach 1624-1626 studiował w Ingolstadt i Lowanium, następnie podróżował po Europie. Po powrocie do Polski otrzymał w 1631 r. starostwo korsuńskie i czehryńskie. W 1632 r., w czasie bezkrólewia po śmierci króla Zygmunta III Wazy, poranił i posiekł starostę winnickiego Adama Kalinowskiego, za co został ogłoszony infamisem. Chcąc zmazać winę wziął udział w wojnie smoleńskiej, wyróżniając się w czasie potyczki 3 grudnia 1633 r., kiedy został ranny. W 1635 r. uzyskał zdjęcie banicji.

Jesienią następnego roku podczas wyprawy na Dzikie Pola dostał się do niewoli tatarskiej i mimo obietnicy wysokiego okupu został na żądanie wodza Tatarów budziackich Kantymira – ścięty przez jego syna Tujtymira, „od tyrański ręki a głowy pijanej”, jak donosił hetman Stanisław Koniecpolski w liście do prymasa Jana Wężyka. Jego bezgłowe ciało Tatarzy odesłali do Polski.

Został pochowany w kolegiacie św. Wawrzyńca w Żółkwi, gdzie w pół wieku później jego siostrzeniec, król Jan III Sobieski ufundował mu nagrobek, wykonany w latach 1692-1693 przez Andreasa Schlütera^[1].

Bibliografia

Kasper Niesiecki Korona Polska przy Złotey Wolnosci Starożytnemi Wszystkich Kathedr, Prowincyi y Rycerstwa Kleynotami Heroicznym Męstwem y odwagą, Naywyższemi Honorami a naypierwey Cnotą, Pobożnością y Swiątobliwością Ozdobiona … — Lwów: w drukarni Collegium Lwowskiego Societatis Jesu, 1738. Т. 2. — 761 s. s. 15-16
W. Czapliński. Daniłowicz Stanisław (†1636) // Polski Słownik Biograficzny.— Kraków, 1937. — t. IV/1, zeszyt 16.— 480 s.— S. 417.
Korsuń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 36 ..— S. 36-40.
Энциклопедический Словарь Ф. А. Брокгауза и И. А. Ефрона

Linki zewnętrzne

Daniłowiczowie (01)

↑ http://www.wilanow-palac.pl/danilowicz_stanislaw_herbu_sas.html

[1] ttp://www.wilanow-palac.pl/danilowicz_stanislaw_herbu_sas.html

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Stanisław Daniłowicz''' herbu Sas (ok. 1609-1636), syn wojewody ruskiego [[Jan Daniłowicz|Jana Daniłowicza]] i [[Zofia Żółkiewska|Zofii  Żółkiewskiej]], po kądzieli wnuk hetmana Stanisława Żółkiewskiego.
-W latach 1624-1626 studiował w [[Ingolstadt]] i [[Lowanium]], następnie podróżował po Europie. Po powrocie do Polski otrzymał w 1631 r. starostwo korsuńskie i czehryńskie. W 1632 r., w czasie bezkrólewia po śmierci króla Zygmunta III Wazy, ''poranił i posiekł'' starostę winnickiego [[Adam Kalinowski|Adama Kalinowskiego]], za co został ogłoszony [[infamis]]em. Chcąc zmazać winę wziął udział w wojnie smoleńskiej, wyróżniając się w czasie potyczki 3 grudnia [[1633]] r., kiedy został ranny. W 1635 r. uzyskał zdjęcie banicji.
+W latach 1624-1626 studiował w [[Ingolstadt]] i [[Lowanium]], następnie podróżował po Europie. Po powrocie do Polski otrzymał w 1631 r. starostwo korsuńskie i czehryńskie. W 1632 r., w czasie bezkrólewia po śmierci króla Zygmunta III Wazy, ''poranił i posiekł'' starostę winnickiego Adama Kalinowskiego, za co został ogłoszony [[infamis]]em. Chcąc zmazać winę wziął udział w wojnie smoleńskiej, wyróżniając się w czasie potyczki 3 grudnia [[1633]] r., kiedy został ranny. W 1635 r. uzyskał zdjęcie banicji.
 Jesienią następnego roku podczas wyprawy na [[Dzikie Pola]] dostał się do niewoli tatarskiej i mimo obietnicy wysokiego okupu został na żądanie wodza Tatarów budziackich [[Kantymir]]a – ścięty przez jego syna Tujtymira, „od tyrański ręki a głowy pijanej”, jak donosił hetman [[Stanisław Koniecpolski]] w liście do prymasa Jana Wężyka. Jego bezgłowe ciało Tatarzy odesłali do Polski.
-Został pochowany w kościele pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Żółkwi, gdzie w pół wieku później jego siostrzeniec, król [[Jan III Sobieski]] ufundował mu nagrobek, wykonany w latach 1692-1693 przez [[Andreasa Schluter|Andreasa Schlütera]].
+Został pochowany w [[Kolegiata św. Wawrzyńca w Żółkwi|kolegiacie św. Wawrzyńca w Żółkwi]], gdzie w pół wieku później jego siostrzeniec, król [[Jan III Sobieski]] ufundował mu nagrobek, wykonany w latach 1692-1693 przez [[Andreas Schlüter|Andreasa Schlütera]]<ref>http://www.wilanow-palac.pl/danilowicz_stanislaw_herbu_sas.html</ref>.
 == Bibliografia ==
-* ''[[Каcper Niesiecki|Niesiecki К.]]'' Korona Polska przy Złotey Wolnosci Starożytnemi Wszystkich Kathedr, Prowincyi y Rycerstwa Kleynotami Heroicznym Męstwem y odwagą, Naywyższemi Honorami a naypierwey Cnotą, Pobożnością y Swiątobliwością Ozdobiona …&nbsp;— Lwów: w drukarni Collegium Lwowskiego Societatis Jesu, 1738. Т. 2.&nbsp;— 761 s. s. 15-16 {{ref-pl}}
+* ''[[Kasper Niesiecki]]'' Korona Polska przy Złotey Wolnosci Starożytnemi Wszystkich Kathedr, Prowincyi y Rycerstwa Kleynotami Heroicznym Męstwem y odwagą, Naywyższemi Honorami a naypierwey Cnotą, Pobożnością y Swiątobliwością Ozdobiona …&nbsp;— Lwów: w drukarni Collegium Lwowskiego Societatis Jesu, 1738. Т. 2.&nbsp;— 761 s. s. 15-16
-* ''W. Czapliński.'' Daniłowicz Stanisław (†1636) // [[Polski Słownik Biograficzny]].— Kraków, 1937.&nbsp;— t. IV/1, zeszyt 16.— 480 s.— S. 417. {{ref-pl}}
+* ''W. Czapliński.'' Daniłowicz Stanisław (†1636) // [[Polski Słownik Biograficzny]].— Kraków, 1937.&nbsp;— t. IV/1, zeszyt 16.— 480 s.— S. 417.
-* {{SgKP|V|36|Korsuń}}.— S. 36-40. {{ref-pl}}
+* {{SgKP|V|36|Korsuń}}.— S. 36-40.
-* [http://www.vehi.net/brokgauz/index.html Энциклопедический Словарь Ф.&nbsp;А.&nbsp;Брокгауза и И.&nbsp;А.&nbsp;Ефрона] {{ref-ru}}
+* [http://www.vehi.net/brokgauz/index.html Энциклопедический Словарь Ф.&nbsp;А.&nbsp;Брокгауза и И.&nbsp;А.&nbsp;Ефрона]
 == Linki zewnętrzne ==
-* [http://mariusz.eu.pn/genealogia/rody/danilowiczowie01.html#C1-2 Daniłowiczowie (01)] {{ref-pl}}
+* [http://mariusz.eu.pn/genealogia/rody/danilowiczowie01.html#C1-2 Daniłowiczowie (01)]
+{{Przypisy}}
 {{DEFAULTSORT:Daniłowicz, Stanisław}}